"ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိေသာ မုိးသီးဇြန္ သုိ႕ အေရးေပၚ အေၾကာင္းၾကားစာ"

ဆရာ ေအာင္ေဝး။ ကိုမိုးသီးဇြန္ ရဲ့ ေရွ့ေနျကီးကိုေတာ့ အားနာပါရဲ့။ ေဟာဒါေလးေတာ့ ဖတ္ျကည့္ေနာ္။ က်ြန္ေတာ့္ အစ္ကို တစ္ေယာက္ ေရးထားတာ။ (ေက်ာ္သူရိန္)



(က်နီး)

"အႏွစ္(၂၀) မွ် ေတာ္ရာလွန္ လုပ္စားလာၿပီးေနာက္
က်ေနာ္သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္၍ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ
ႏုိင္ငံေရးသူေတာင္းစား ျဖစ္္၍ေနသည္ကို

ေတြ ့ရေလသည္"
(အမည္မသိ ေခတ္စာဆုိ)

သူခိုးႀကီး
ေျပာၿပီးသား စကားပဲ
ျပန္ေျပာရေတာ့မယ္။
"မ်က္ႏွာ"ဆိုတာလည္း
အိမ္သာအိုးလုိပဲ
အၿမဲ "ေျပာင္"ေနေအာင္ တုိက္ေနရတယ္။
မင္းမ်က္ႏွာ ေျပာင္တာလည္း
အစ္ကို သိတယ္။
အစ္ကို႕မ်က္ခြက္အေရျပား မပါးဘူး ဆိုတာလည္း
မင္းသိတယ္။
ဒါေပမဲ့
အခုေတာ့ တို ့အခြက္ေတြ
ေသးနဲ႕အပန္းခံလုိက္ရၿပီ။
သူခုိးႀကီးေရ
မင္းျပန္လစ္ခဲ့ေတာ့။
မင္းရဲ ့စားက်က္ျပန္လမ္းကို
ဝမ္းပန္းတသာ မႀကိဳႏိုင္မွန္းသိလ်က္နဲ႕
မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ၿပီး
လုပ္စားကြက္ေလးမ်ား ရမလားလို႕သြားတာ
အခု အေျခအေနမဟန္ဘူးဆုိမွေတာ့
မင္းျပန္လစ္ခဲ့ေတာ့ ။
၂၄ ႏွစ္ၾကာ စားက်က္ေဟာင္းကိုမျပန္ႏိုင္ခဲ့တဲ့
အေဝးေရာက္ ႏြားတစ္ေကာင္ရဲ ့
စားက်က္ျပန္လမ္းဟာ
ျမက္ၾကမ္းေတြေလာက္ေတာ့ ေဝခဲ့သင့္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ခုေတာ့
သဲတရွပ္ရွပ္နဲ႕
ငရဲႀကီးရွစ္ထပ္ကို ျပန္ရသလိုပါလားကြာ။
ရန္ကုန္မွာ
လုပ္စားစရာ မဲ့ေနရင္ေတာ့လည္း
ျပန္ခဲ့ေတာ့ ညီေရ။

မင္းစားက်က္ျပန္လာတာ
အလုပ္လုပ္စားဖုိ႕
ျပန္လာတာမွ မဟုတ္တာ။
မင္းစားက်က္ျပန္လာတာ
ေသြး႐ိုးသား႐ိုး မ်ိဳးခ်စ္စိတ္နဲ႕
ျပန္လာတာမွ မဟုတ္တာ။
ဒါေၾကာင့္
ရန္မကုန္ေသးတဲ့ ရန္ကုန္က
ေအးတိ ေအးစက္နဲ ့ျဖစ္ေနတာ မဆန္းပါဘူးကြယ္ ...
ဒီမွာ သူခုိးႀကီး
ရီးပဲ ေဘာပဲ
မင္း အခုလို အေဆာတလ်င္ျပန္ခ်င္တာ
မင္းရဲ ့မဟာအမွား။
မင္းစဥ္းစားရမယ္
မင္း ေသာက္သံုးကိုမက်ဘူး။
ဒါေလးေတာင္ မေတြးတတ္ဘူး။
မင္းဟာ
လမ္းေဘး ေခြးေသးပန္း ေတာ္လွန္ေရးသမား။
ေတာ္လွန္ေရးမွန္ရင္
ေဒၚ/လာ ျမတ္ရမယ္
ဒို/နာ ရွာတတ္ရမယ္။
ငါတို ့ကိုယ္ေတြ ့
ေဒၚ/လာ မျမတ္ရင္
"မေတာ္ရာ" အျဖတ္ခံရသလုိပဲ။
မင္းျပန္စဥ္းစား
ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ
စားက်က္ကိုျပန္လာမွေတာ့
မနက္ခင္းေၾကာင္ေတာင္
ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္စစ္စစ္ ျဖစ္သြားသတဲ့
အခုေတာ့…
ရီးပဲ ေဘာပဲ သူခုိးႀကီး။
ဒီကေန ့
မင္း အေစာ္ကားခံရတယ္။
မနက္ျဖန္
ငါတို ့ကို ဖေနာင့္နဲ႕ထပ္ေပါက္တာ ခံၾကရေတာ့မယ္။
ညီေလးေရ
ျမန္ျမန္သာ လစ္ခဲ့ေတာ့ဟ။
ကိုယ့္အဝွာကို
ကိုယ့္လွ်ာနဲ ့ေခြးလိုလ်က္ၿပီး ျပန္ခဲ့ေတာ့။
ျခေသၤ့ေယာင္ေဆာင္တဲ့ေခြးဟာ
အေစာ္ကားခံခဲ့ရ။
သူရဲေကာင္းေယာင္ေဆာင္တဲ့ အာဏာ႐ူးဟာ
အေစာ္ကား ခံခဲ့ရ။
အေမ့သားဆုိၿပီး လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေအာ္ေနတဲ့ ငေပါဟာ
အေစာ္ကား ခံခဲ့ရ။
ငါတို ့ေတြ
တိုင္းျပည္ကို စြန္ ့ခြာခဲ့တာ
ႏုိင္ငံျခားမွာ လုပ္စားၾကဖို ့ပါ။
အခုေတာ့
အေနအစားေခ်ာင္မလားလို႕ ဂြင္လာရွာတဲ့သူကို
ဖေနာင့္နဲ ့ဆီးေပါက္ခဲ့ၾကၿပီ။
အခုေတာ့
“ရွစ္ဆယ့္ရွစ္" ကို ဖ်က္မယ့္လူကို
အက္စစ္နဲ ့လွမ္းပက္ခဲ့ၾကလို႕
နဂိုက ပ်က္ေနတဲ့႐ုပ္ ဘီလူးနဲ႕တူသြားၿပီ ...
အေျခအေနမဟန္ဘူး ညီေလးေရ
ျပန္လစ္ခဲ့ေတာ့။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
ကိုယ္က်ိဳးတကယ္စြန္႕ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားစစ္စစ္ေတြနဲ႕
တကယ္လက္တဲြၿပီး
တုိင္းျပည္အက်ိဳး သယ္ပိုးဖို ့မဟုတ္။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
ျပည္သူကို အမွန္အတုိင္းတင္ျပေနတဲ့
စတုတၳမ႑ိဳင္ေတြရဲ႕ ေမးခြန္းကို
ေျဖဖို ့မဟုတ္။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
အစစ္အမွန္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္
အနစ္နာခံဖို ့မဟုတ္။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
ရန္ကုန္သက္သက္သြားတာ မဟုတ္ဘူးေလ။
မင္းသြားတာ
သူခုိးမ်ား ျပန္လည္ရွင္သန္ေရးဆီကိုပဲ။
မင္းသြားတာ
ဒီမိုဗန္းျပနဲ ့သူ႕အခြင့္အေရးဆီကိုပဲ။
မင္းသြားတာ
ျပည္တြင္းနာမည္ႀကီးေရးဆီကိုပဲ။
မင္းသြားတာ
လုပ္စားဖုိ႕ ခြင္ေလးေတြရွိတဲ့ဆီကိုပဲ။
အမယ္မင္း ...
အခုေတာ့
ဂြင္(ခြင္)ေလး "ေဝး" သြားေလျခင္း။
ပုဆုိးမႏိုင္
ပုဝါမႏုိင္နဲ႕ ေျပးရေလျခင္း။
ျပည္ေတာ္ဝင္ အင္းခမ်ာ
ပုဆုိးဆဲြခၽြတ္ ခံလုိက္ရရွာၿပီ။
ညီေလးေရ
မင္း အျမန္လစ္ခဲ့ေတာ့
မင္းကို သူတို ့
ႀကိဳးစင္ တင္ၾကေတာ့မယ္။
မင္းတို ့လုပ္ခဲ့တဲ့ႏိုင္ငံေရးကလည္း
ေျပးႏုိင္မွ လြတ္မွာမဟုတ္လား။
အမႀကီးက
Proposal ကိုႀကိဳက္သတဲ့လား။
အမႀကီးက
ႏုိင္ငံေရးခြက္ေပ်ာက္ေတြကိုမွ ေပါင္းသတဲ့လား။
ခက္တာပဲ သူခုိးႀကီးရာ
မင္းကလည္း အေျပးေကာင္းေတာ့ ေထာင္မက်ဖူး
(ငါကလည္း ေၾကာက္တတ္ေတာ့ လက္နက္မကိုင္ဖူး)
ဒီေတာ့ကြာ
မင္းကလည္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမျဖစ္ခဲ့
(ငါကလည္း လက္နက္ကိုင္ကဗ်ာဆရာ မျဖစ္ခဲ့)
မင္းလို ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မွာ အသံေကာင္းဟစ္
မင္းလို ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ႏွစ္ျခမ္းခဲြသူေဟာင္း
မင္းလို လူသတ္တရားခံ
မင္းလို ေနရာတကာ ဆရာႀကီးလုပ္ရမွ ေက်နပ္တဲ့ေကာင္
ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ က်ီးမည္းမည္းႀကီးတစ္ေကာင္ကိုေတာင္
ေစာ္ကားရဲတာ ဘာမွ မဆန္းဘူး ဆုိတာ မင္းသိမွေတာ့ ....
ေဟ့ေကာင္ သူခုိးႀကီး
တကယ္လို ့ငါျပန္သြားရင္
ငါလို ကဗ်ာေတာင္ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မေရးတတ္တဲ့
ပါမႊားေကာင္ဆို
ရွဴရွဴးနဲ ့ေတာင္ ေကာ့ၿပီးပန္းၾကေတာ့မယ္။
ငါ မျပန္ရဲေတာ့ဘူး
သူခုိးႀကီးေရ။
အမွန္ေတြသိကုန္တဲ့ ရန္ကုန္မွာ
ငါ မခိုလွဳံရဲေတာ့ဘူး။
သစၥာတရားေတြနဲ ့
ရန္ကုန္မွာ
ငါ မဆုံခ်င္ေတာ့ဘူး။
မင္းရဲ ့အိမ္ျပန္လမ္းမွာ
"ေခါင္ရမ္းပန္း" မပြင့္တာ
ငါ ရင္နာတယ္။
အျမန္လစ္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။
ရန္ကုန္သစၥာအရပ္ကို
ထားခဲ့ေတာ့။
တို ့ရဲ ့အမိရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႀကီးနဲ ့
အစဥ္အလာေတြကိုေတာ့
မင္း အရင္အတုိင္း
ဖ်က္ဆီးခဲ့ဦး။
မင္းရဲ ့စရိုက္အတိုင္း
တိုက္ခိုက္စရာရွိရင္လည္း
တိုက္ခိုက္ေပါ ့ကြာ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို ့
အဘဦးတင္ဦးတို ့
ဆရာဦးဝင္းတင္တို ့ကေတာ့
နတ္ေနကိုင္းေတြေနာ္ ညီေလး
ေယာင္လို ့ေတာင္သြားမခ်ိဳင္ေလနဲ ့။
တခါ သြားခ်ိဳင္မိလုိ႕ မင္းေသာက္က်ိဳးနည္းၿပီး
ေျမာင္းထဲေရာက္ခဲ့တာ
မွတ္မိေသးရဲ႕ မဟုတ္လား။
မင္းကိုယ္တိုင္လို
ေညာင္အိုးကြဲေတြကိုေတာ့
အိမ္ေခါင္းရင္း ၿခံတိုင္မွာ စြပ္ၾကေတာ့မယ္။
တခ်ိဳးတည္းသာ လစ္ခဲ့ေပေတာ့။
"ငါပါတယ္၊ ငါခ်ဥ္တယ္၊ ငါဆရာႀကီးလုပ္မယ္"
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္အေယာင္ေဆာင္ သူ႐ူးတေယာက္ကေတာ့
ေျပာတာပဲ။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူပဲ
ေခြးေျပးဝက္ေျပး ေနရာမရ ျဖစ္ေနရွာတာပဲ ...
ၾသ- ဟုိတေယာက္
မင္းလည္းပါသကိုး။
ၾသ- ဟိုလူႀကီး
မင္းလည္းပါသကိုး။
ဟိုတုန္းက
တိုက္ပြဲမွာ ေသြးမရွိဘူး
ဂြင္ပဲရွိတယ္လို ့
ငါတို ့ျမင္ခဲ့ၾကတယ္။
အခုေတာ့ ငါ ့အျမင္
(ကဗ်ာမေရးတတ္ေရးတတ္နဲ႕ ေရးတဲ့ က်နီးအျမင္)
ဗမာ့ရာဇဝင္ဟာ ေျပာင္းလဲသြား။
တိုက္ပြဲဟာ
တကယ္ပဲ ဂြင္မရွိေတာ့ဘူး။
ေဝးသြားၿပီ ညီေလး။
ေတာ္လွန္ေရးရဲ ့အေျခခံျပႆနာဟာ
ဂြင္ျပႆနာပဲ။
ဒီမိုကေရစီျပႆနာ မဟုတ္ဘူး
လူ ့အခြင့္အေရးျပႆနာ မဟုတ္ဘူး
ဂြင္ျပႆနာပဲ။
ဒီကေန ့
ဒီမိုကေရစီေလာက္
လူ ့အခြင့္အေရးေလာက္
ေျပာတတ္ ဆိုတတ္ရင္ပဲ
ဟုတ္လွၿပီထင္ေနတဲ့
ေဒၚလာႏိုင္ငံေရး။
ဒိုနာႏိုင္ငံေရးကို
ေဘးဖယ္ထားမွေတာ့
ငါတို ့ပါးစပ္ေတြလည္း
ဘာ အသုံးက်ေတာ့မွာလဲ ညီေလး။
ညီေလး
စားက်က္လြမ္းစိတ္ထက္
သူေတာင္းစားစိတ္က
သပိတ္ဝင္အိတ္ဝင္ ပဲကြာ။
(ငါတုိ႕လို) အေခ်ာင္သမားေတြ လူရာဝင္ေနတဲ့
ဒီေန ့ေခတ္မွာ
သူခိုးႀကီးေရ
ကိုယ့္ဒစ္ကိုပဲ
ကိုယ္ ဆက္ကိုင္ၾကရံု။
ကိုယ့္ လထစ္ကိုပဲ
ကိုယ္ ဆက္ကိုက္ၾကရံု။
ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။
မင္းအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိေနတဲ့
အရပ္က
အျမန္လစ္ခဲ့ေတာ့ ညီေလးေရ။
သူခိုးႀကီးဖြန္
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မွာ
ေနရာဝင္ယူခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ေစာ္ကားခံဖို႕ပဲ။
သူခိုးႀကီးဖြန္
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွာ
ဆရာႀကီးဝင္လုပ္ၿပီး လူသတ္ခဲ့၊ ႏွစ္ျခမ္းခဲြခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ေလွာင္ေျပာင္ခံရဖို ့ပဲ။
သူခိုးႀကီးဖြန္
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမွာ
ႏိုင္ဝင္းေဆြတို ့၊ ဖဒိုမန္းရွာတို ့၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမတို ့နဲ ့
(ဟိုလူေတြက အေၾကာင္းမသိေသးလို႕) ေတြ ့ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ႏွပ္ပစ္ခံရဖို ့ပဲ။
ညီေလးေရ
မင္းစြန္လႊတ္ခဲ့သမွ်ဟာ
အခုလို "ႀကိဳးလြတ္" ဖို႕သက္သက္။
ညီေလးေရ
မင္း ခြက္ေပ်ာက္ခဲ့သမွ်ဟာ
ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚက လူေတြ
ဟားဖို ့သက္သက္။
ညီေလးေရ
မင္း မဟုတ္တမ္းရား ေလွ်ာက္ေျပာခဲ့သမွ်ဟာလည္း
ဂ်ာနယ္ေတြထဲ ေသာက္ရွက္ကဲြဖုိ႕သက္သက္။
အျမန္လစ္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။
ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ေအာက္ေမ့ဖြယ္
ႏွစ္ငါးဆယ္အခမ္းအနား
မလုပ္ရလည္း ဘာျဖစ္လဲ
ကုန္က်မယ့္ေငြေတြ
ငါ့ေပးလုိက္ရင္ ၿပီးေရာ-တဲ့။
အဲဒီလို စိတ္ထဲေတြးေနတဲ့လူမ်ိဳးက
ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ႀကီးအမည္ခံေနမွေတာ့
တို ့ဗမာ့ႏုိင္ငံေရးေလာကႀကီးလည္း
ဘာ ေသာက္သုံးက်ေတာ့မွာလဲ ညီေလးရာ။
လူတိုင္းေတာ့ မဟုတ္
တခ်ိဳ ့ေပါင္းစားခ်င္တဲ့ဂ်ာနယ္ေတြ
မင္းရဲ ့စားက်က္ျပန္လမ္းကို
သြားရည္တျမားျမားနဲ႕ ေဘးတီးေပးၾကရွာပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္တယ္
ရဲေဘာ္တို ့။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
မိတ္ေဆြတို ့။
လဒမွန္ရင္
အျမဲတမ္း ကိုယ့္အလံ ကိုယ္ျပန္ခိုးတယ္။
လဒူ ေသာက္ရူးမွန္ရင္
အျမဲတမ္း ညီညြတ္ေရးကို ၿဖိဳခြဲတယ္။
ဒါေတြကို အခု လူေတြအားလံုး သိသြားၾကပါၿပီ။
အေမရိကန္ေရာက္ေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာႀကီးရဲ႕
ကဗ်ာ့စြမ္းရည္ကိုေတာ့
အားနာတယ္။
ျပည္ပက ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ
ရန္သူကို ကိုယ့္သခင္ျဖစ္ေအာင္
မိတ္ေဆြကို ဒိုနာျဖစ္ေအာင္
လုပ္ေနသလိုပဲ။
ဝမ္းမနည္းနဲ ့
ညီေလး။
ဝမ္းခ်ဳပ္ရင္ က်န္းမာေရး ထိခုိက္လုိ႕
အရင္လုိ အီးေလးေတာင္ မွန္မွန္မေပါက္ႏုိင္ျဖစ္သြားမယ္။
အရမ္းလည္း
သြားမဆဲနဲ ့ညီေလး။
ပါး႐ိုက္ခံရဖို႕ ေသခ်ာတယ္။
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားက
တစ္ျခမ္းပဲ ရွိရဲ ့။
မမႀကီးက
အေဝးေရာက္ အင္အားစုေတြကို ခ်စ္သတဲ့လား။
မမႀကီးက
ျပည္ပက လွဳပ္ရွားမွဳေတြကို သိပ္ခ်စ္တာပဲတဲ့လား။
တိုက္ပြဲကေကာ
အထဲမွာ ခြင္ရွိမွ ရွိေသးတာ ဟုတ္ရဲ ့လား။
သူခိုးႀကီးေရ
ရီးပဲ ေဘာပဲ ေဝွးစိပဲကြာ
မင္းေသာက္သံုးမက်လုိ႕ အခုလို ေစာ္ကားခံရတာ။
အဲဒါ မင္းရဲ ့
အရိပ္သံုးပါးနားမလည္ဘဲ
ငမ္းငမ္းတက္ အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ပဲ။
ခဏတစ္ျဖဳတ္ေတာ့
ေစာင့္ပါဦးလားကြာ
ခြင္ေလးဘာေလး မွန္တဲ့အထိေပါ့။
အခုေတာ့
မင္းရဲ ့သမိုင္းကို ေဖ်ာက္ဖ်က္လိုက္ၾကၿပီ။
ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။
ရန္ကုန္ကို
တလိုင္းတို ့လက္ထဲမွာ
ေခြးေသ ဝက္ေသ ထားခဲ့မယ္ဆုိၿပီး
စပ်ဥ္သီးေလး ခ်ဥ္ျပလုိက္ေပါ့ကြာ။
ငါတို ့ညီအစ္ကိုေတြ
နယူးေယာက္ၿမိဳ ့
မင္ဟတ္တန္ျမစ္ထဲက
ဦးသန္ ့နာမည္နဲ ့ကၽြန္းကေလးေပၚမွာပဲ
တစ္သက္လုံး အတူေတာင္းစားသြားၾကတာေပါ ့ကြာ။
မင္းေသေတာ့လည္း
ပုဆိုးစုတ္ပတ္ၿပီး
ငါ စိုစုိေျပေျပ သၿဂႋဳဟ္ေပးမွာေပါ ့။
ငါေသရင္လည္း
ဖ်ာစုတ္ပတ္ၿပီး
မင္း သၿဂႋဳဟ္္ေပးေပါ ့။
မသာစားရိတ္လည္း ထံုးစံအတုိင္း
ဦးရာလူ ဘုန္းၾကတာေပါ့ကြာ။
ေတာင္းစားဖုိ႕ ခြက္ေပ်ာက္လုိ႕
ဂြင္ေဝးၿပီး
ဆာေလာင္လာရင္
အဲဒီ ဦးသန္ ့ကၽြန္းေလးေပၚမွာ
“ဆ႒မ ဗမာႏိုင္ငံေတာ္" ဆိုၿပီး
ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ ေနၾကမယ္ေလ။
လုပ္စားစရာေလးေတြေတာ့
မျပတ္ေလာက္ပါဘူးကြာ။
အခုေတာင္ ငါ ခြက္ေပ်ာက္ေနလို႕
မင္း ဘုန္းေတာ္ဘဲြ႕ေလး ေရးေနရတာ
အလုိက္သိပါ ညီေလးရာ။

သူခိုးႀကီးေရ
ညီေလးေရ
အျမန္ဆုံးျပန္လစ္ခဲ့ေတာ့
အေျခအေနမေကာင္းဘူး။
ေနာက္က်တဲ့ ေျခေထာက္ သစၥာေဖာက္တဲ့။
မင္းကို
အမွန္တရားခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူတို ့က
ႀကိဳးစင္တင္ၾကေတာ့မယ္။
မင္ဟတ္တန္ေရ
တိုင္းျပည္မဲ့သြားတဲ့
သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္ကို
ဖေနာင့္နဲ႕သာ ေပါက္ထုတ္ပါေတာ့။ ။

က်နီး
(စက္တင္ဘာ ၆-၂၀၁၂)

ခက္ဆစ္။
ဒိုနာ = Donor