မာယာသာေထယ် ေလာက္ေကာင္မ်ားသို႕ ေမတၱာစာ

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ၏ အားလံုးပဲေဟာင္းႏြမ္းလြန္းလို႔ အသစ္ကျပန္စၾကစို႔ ေဆာင္းပါးအခန္းဆက္ရွည္အေပၚျပန္လည္ေရးသားထားခ်က္မ်ားျ

ဖစ္ေၾကာင္း ဖတ္ရသည့္အတြက္ က်ေတာ့္ေမးထံသို႔ေရာက္လာေသာ ေအာက္ပါ စာမူ ကိုျပန္လည္ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။

မာယာသာေထယ် ေလာက္ေကာင္မ်ားသို႕ ေမတၱာစာ

ေမာင္ကိုဦး

အခုတေလာ (ပိုတိက်ေအာင္ ေျပာရရင္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြေနာက္ပိုင္း၊ နအဖ တျဖစ္လဲ အစိုးရသစ္ အာဏာဆက္တည္ၿမဲ သြားတဲ့ေနာက္ပိုင္း) ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒီမိုကေရစီသမားပါလို႕ ေခါင္းၿမီးၿခံဳထားသူေတြထဲမွာ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြႀကီးကို ၿပဳိကဲြေစေအာင္၊ အခ်င္းခ်င္းေသြးကဲြေအာင္၊ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြနဲ႕ လူထုအၾကား သို႕ေလာသို႕ေလာ အထင္မွားေအာင္ အကြက္က်က် သပ္လွ်ဳိထိုးႏွက္ တိုက္ခိုက္တဲ့ နအဖ အာဏာပိုင္ေတြ သေဘာေခြ႕ မေနာေတြ႕ေစမယ့္ ေဆာင္းပါးေတြ၊ ပစ္စာေတြ၊ အေတာ္မ်ားမ်ား ထြက္ေပၚလာတာကို စိ္တ္မသက္သာဖြယ္ ေတြ႕ျမင္လာရပါတယ္။ (ေစတနာမွန္နဲ႕ တင္ျပေဆြးေႏြးသူမ်ားကို မဆိုလိုပါ)

အထူးသျဖင့္ေတာ့ တခ်ိန္က(၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပဲြကာလအထိ) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဒီမိုကေရစီမိခင္လိုတမ်ဳိး၊ သူရဲေကာင္း လိုတသြယ္၊ ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ရာ အျဖစ္တဖံု၊ ဦးေခါင္းေပၚတင္ထားမတတ္ ေျပာဆိုခဲ့သူေတြ၊ ေဒၚစုအရိပ္ကို တိုက္ရိုက္ျဖစ္ေစ သြယ္၀ိုက္ ျဖစ္ေစ ခိုလႈံ စားေသာက္ေနသူေတြကိုယ္တိုင္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အဓိကထားျပီး ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ထိုးႏွက္ တိုက္ခိုက္လာတာေတြကို ေတြ႕ျမင္လာရျခင္းပါပဲ။

ထူးျခားတာက အရင္တုန္းက (တျခားေခါင္းေဆာင္ေတြ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ထြက္လာေပမယ့္)မေျပာခဲ့ဘဲ ေဒၚစုထြက္လာမွဘာလို႕ေျပာၾကတာလဲ။ ၂၃ႏွစ္လံုးလံုး တိုက္ပဲြေပ်ာ္လိုလို၊ ႏိုင္ငံေရးသမား ေတာ္လွန္ေရးသမားလိုလို အေရၿခံဳခဲ့ၾကသူေတြက အခုမွ ပဲြလန္႕တုန္း ဖ်ာခင္းတဲ့ကိစၥဟာ ရိုးသားရဲ႕လားလို႕ ေတြးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ နအဖ ေျခကုပ္ခိုင္သြားၿပီလို႕ ယူဆျပီး ဘက္ေျပာင္းခ်င္လို႕လား၊ ၿခံခုန္ေကာင္းေအာင္ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္တာလား။ က်ားရိုးေသြးတိုက္တာပဲ ခံလိုက္ရ လို႕လား။ မူလကတည္းက ဒီအႀကံနဲ႕ ဒီလိုရံခဲ့ၾကတာလား။ ဒီလိုေရးသားေျပာဆိုတာေတြဟာ ရိုးသားမႈ ရွိရဲ႕လား၊ လိပ္ျပာလံုရဲ႕လား ဆိုတာကိုေတာ့ မွန္ေရွ႕မွာ ကိုယ့္မ်က္ေစ့ကိုယ္တိုင္ရဲရဲၾကည့္ျပီး ေမးၾကည့္ႏိုင္ဖို႕ေတာ့ လိုေနတာ အမွန္ပါပဲ။

ဒီေဆာင္းပါးဟာ ေဒၚစုနဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ထိလို႕ ဆတ္ဆတ္ထိမခံ၊ အေ၀ဖန္မခံႏိုင္လို႕ ျပန္ေခ်ပတဲ့ သေဘာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေ၀ဖန္သင့္တာ ေ၀ဖန္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေ၀ဖန္သူဟာ ပညာဥာဏ္ စဥ္းစားဥာဏ္ရွိၿပီး ရန္သူ႕လူမဟုတ္တဲ့ ရိုးသားစိတ္ရွိသူဆိုရင္ေတာ့ ကာလံေဒသံ အဂၢံ ဓနံ ဆုိတာေတြကို ေတြးခ်င့္မယ္လို႕ ယူဆမိပါတယ္။ တကယ္ေကာင္းေစခ်င္ ျပင္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေကာင္းႏွလံုးေကာင္း ရွိသူ မွန္ရင္ေတာ့ ဒီလို မီဒီယာက ေပၚျပဴလာျဖစ္ေရး ဦးတည္ျပီး ဖြတာ ေရးတာမ်ဳိး မလုပ္ပဲ သက္ဆိုင္ရာ ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီ တိုက္ရို္က္ ေရးသား အႀကံျပဳ တင္ျပ ေဆြးေႏြးတာမ်ဳိး လုပ္ၾကမွာ အမွန္ပဲ။ ေဒၚစုကိုယ္တိုင္က လူထုအသံ ၾကားခ်င္ပါတယ္ဆိုတာ လူထုရဲ႕ ေ၀ဖန္အႀကံျပဳတင္ျပ တာကို လိုလားလက္ခံ တံခါးဖြင့္ထားတာပဲ မဟုတ္လား။

“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေ၀ဖန္ အႀကံျပဳတာပဲ။ မွန္တယ္လို႕ ထင္တာကို တင္ျပေျပာဆိုရဲရမယ္။ ဒါသူရဲေကာင္းစိတ္ဓါတ္ကြ။ ဒီမိုကေရစီပဲ။ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားေျပာဆိုခြင့္ရွိတယ္“ ဆိုၿပီး ဟုတ္လွျပီထင္တလုံးနဲ႕ ငါ့စကား ႏြားရ ေျပာဆိုေရးသားေနၾကတာလည္း ေတြ႕ရပါေသးတယ္။ ေ၀ဖန္အႀကံျပဳတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ စိတ္ေစတနာေကာင္းနဲ႕ အႀကံျပဳတာလား၊ အထင္ကရေတြကို ထိပါးေစာ္ကား ေ၀ဖန္လိုက္ရင္ ပါမႊားကေန အထင္ကရ ျဖစ္လာမလားဆိုျပီး တိုက္ခိုက္တာလား ခဲြျခားဖို႕ေတာ့ လိုျပန္တယ္။ မွန္တယ္ထင္တာကို တင္ျပ ေျပာဆိုတာလား။ သူမ်ားေျမွာက္ေပးလို႕ ၾကားဖူးနား၀ အေျခအျမစ္မရွိပဲ ဆင္ကန္းေတာတုိးလုပ္ေနတာလားဆိုတာလည္း သံုးသပ္ဖို႕ လိုျပန္တယ္။ ဒီမိုကေရစီ ဒိမိုကေရစီဆိုျပီး ဒီမိုကေရစီကို ျမတ္ႏိုးတာလား။ ဒီမိုကေရစီ ေဆးဆိုးတာလားဆိုတာလည္း ၀န္ခံရဲဖို႕ လိုျပန္တယ္။ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္နဲ႕ ေပါက္လြတ္ပဲစား ေျပာဆိုခြင့္နဲ႕ေတာ့ မတူဘူးဆိုတာကိုေတာ့ သတိခ်ပ္ေစခ်င္တယ္။

ကိုယ္က ဟုတ္မယ္ထင္တ့ဲသတင္းေလးနည္းနည္းရရံု၊ ဒီလိုေလးေတာ့ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္လို႕ ေတြးမိရံု၊ ဒီလိုေဆာ္လိုက္လို႕ကေတာ့ ငါေတာ့ နာမည္ႀကီးေတာ့မယ္၊ပဲြဆူေတာ့မယ္လို႕ ယူဆရံုနဲ႕ အတင္းကာေရာ ေရးသင့္မသင့္ ခ်င့္ခ်ိန္ဖို႕ လိုပါတယ္။ ဟုတ္မဟုတ္ တိက်ဖို႕ လိုပါတယ္။ ရန္သူကျဖန္႕တဲ့ သတင္းမွားကို အဟုတ္ထင္ျပီး စြတ္မတင္မိဖို႕ လိုပါတယ္။ ဟုတ္တဲ့သတင္း၊မွန္တဲ့အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္တယ္ဆို ရင္ေတာင္ ဒီလို ေဖၚထုတ္ေရးသားရင္ ဘယ္လိုအက်ဳိးဆက္ေတြ ျဖစ္လာမလဲဆိုတာေတာ့ ေတြးဖို႕ သင့္ပါတယ္။ ေရးခ်င္တိုင္းေရးလိုက္လို႕ အမ်ဳိးသားေရး စိတ္၀မ္းကဲြစရာ၊ ဒီမိုကေရစီေရး ၿပဳိကဲြေ၀၀ါး ေတြေ၀ တြန္႕ဆုတ္စရာျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ဆင္ျခင္ဖို႕ လိုလာပါလိမ့္မယ္။ တခ်ဳိ႕ကိစၥ ေတြမွာ မီဒီယာက “ဖြ” မယ့္အစား စိတ္ေစတနာေကာင္းနဲ႕ သက္ဆိုင္သူေတြဆီ တိုက္ရိုက္ေဆြးေႏြးတင္ျပရင္ပိုအက်ဳိးရွိႏိုင္တာမ်ဳိးကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ စကားစပ္လို႕ ဆရာလူထုစိန္၀င္းရဲ႕ သတင္းစာပညာေသာင္းေျပာင္းေထြလာထဲက ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ တိုက္ရိုက္ မဟုတ္ေတာင္၊ တိုင္းျပည္၊ လူမ်ဳိးနဲ႕ခ်ီၿပီး ထိခိုက္နစ္နာေစတာမ်ဳိးမဟုတ္တာ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ ကိုယ္ေလွ်ာက္ေနတဲ့တိုက္ပဲြ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ မထိခိုက္ မနစ္နာရေအာင္ ဆင္ျခင္သတိျပဳသင့္တာေလးေတြ ဆင့္ပြားေတြးေခၚႏိုင္ေအာင္ပါ။

“တိုင္းျပည္အက်ဳိးစီးပြား လူမ်ဳိးရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားကို ထိခိုက္နစ္နာေစတဲ့သတင္းမ်ဳိးဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲမွန္တဲ့သတင္း၊ ေကာင္းတဲ့သတင္းျဖစ္ျဖစ္ ၊ သတင္းစာသမားေတြဟာ သတင္းကို လံုး၀ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္တတ္ၾကပါတယ္။ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ လက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ဖို႕ တိုက္ခိုက္ေနၾကတဲ့ကာလမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ျပည္ပအကူအညီရွာဖို႕ တိတ္တဆိတ္ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္ခြာ သြားခဲ့ ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဂ်ပန္မွာ စစ္သင္တန္းတက္ဖို႕ လူငယ္လူရြယ္ေတြကို တိတ္တဆိတ္စုေဆာင္းျပီး တစ္သုတ္ျပီးတစ္သုတ္ ဂ်ပန္ကို ပို႕ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီကိစၥေတြကို နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရရဲ႕ ပုလိပ္နဲ႕ရဲစံုေထာက္ေတြ မသိၾကေပမယ့္ မ်ဳိးခ်စ္ျမန္မာေတြနဲ႕ သတင္းစာဆရာေတြကေတာ့ ရိပ္မိ သိရွိေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သတင္းစာကမွ ေလသံေလးတစ္သံေတာင္ ထြက္မလာရေလေအာင္ သတင္းေတြကို ေဖ်ာက္ ထား ခဲ့ၾက ပါတယ္။

ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကာလမွာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးဗထူးဟာ မလဲႊမေရွာင္သာတဲ့အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတြက္ သတ္မွတ္ ထားတဲ့ ရက္မတိုင္မီမွာ ေစာၿပီး ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဂ်ပန္ေတြကို လွည့္စားဖို႕အတြက္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ဗထူးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ ဂ်ပန္ရုပ္ေသးျမန္မာအစိုးရကိုပါ ဆန္႕က်င္ပုန္ကန္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ျပီး တပ္ေဖ်ာက္ သြားခဲ့ ပါတယ္။ ဒီသတင္းရဲ႕ ဇာစ္ျမစ္အမွန္ကိုလည္း သတင္းစာဆရာေတြေရာ ျမန္မာတမ်ဳိးသားလံုးပါ သိေနၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီသတင္းကိုလည္း ဂ်ပန္ေတြမသိေအာင္ ျမန္မာတမ်ဳိးသားလံုးက ေဖ်ာက္ထားႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္”

၆ ႏွစ္မက လူထုေရွ႕က ဖယ္ရွားထိန္းသိမ္းခံထားရသူက ၄-၅လ အတြင္းမွာ အရာခပ္သိမ္းနီးပါးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႕ ဆိုတာ… ျဖစ္ႏိုင္၏ မျဖစ္ႏိုင္၏ ဆိုတာကိုလည္း ေ၀ဖန္အႀကံျပဳပါတယ္ဆိုတဲ့သူေတြ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ေဒၚစုေျပာတဲ့ထဲမွာ မွားသြားတာေတြရွိမယ္။ ကိုယ့္အယူအဆနဲ႕ မတူတာေတြရွိမယ္။ အေျခအေနအခ်ိန္အခါအရ ထိန္းသိမ္းေျပာဆိုလုပ္ကိုင္တာေတြဟာ ကိုယ့္သေဘာနဲ႕ မတိုက္ဆိုင္တာ၊ မတူညီတာေတြရွိမယ္။ ေ၀ဖန္ခြင့္ရွိပါတယ္။ အႀကံျပဳခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုေျပာသလဲ။ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုလုပ္သလဲ။ ကိုယ္မသိ ကိုယ္မေတြးမိတဲ့ အေျခအေန ရႈေထာင့္ေတြရွိေနလား။ ခ်င့္ခ်ိန္ေစလိုပါတယ္။ ကိုယ္က ပညာဥာဏ္ ရွိသူမို႕ ေ၀ဖန္မယ္ ဆိုရင္လည္း ပညာတတ္ပီပီ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာ၊ ကိုယ္ျမင္တာ၊ ကိုယ္လုပ္ေစခ်င္တာကို တဖက္သား လက္ခံလာေအာင္ ေျပာဆိုေရးသားတင္ျပတဲ့နည္းလမ္းေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႕ လိုပါတယ္။ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေ၀ဖန္အႀကံျပဳသင့္ရင္ ျပဳရပါမယ္..။ တင္ျပ ေဆြးေႏြးတာဟာ တိုက္ခိုက္တာနဲ႕ မတူပါဘူး။ ေျမွာက္တင္လိုက္ ရိုက္ခ်လိုက္လုပ္တာမ်ဳိးဟာ ေဘာလီေဘာပဲြအတြက္ အသံုးတည့္ ေကာင္းမြန္ ေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးေ၀ဖန္အႀကံျပဳတာဟာ ကစားပဲြမဟုတ္တာကို သတိျပဳပါဦးလို႕ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္က ေခါင္းေဆာင္ေတြ လုပ္တာ အားမရပဲ ေခါင္းေဆာင္ေတြထက္ပိုေတြးေခၚႏိုင္ျပီး တိုင္းျပည္အက်ဳိးအတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ မွားေနတာကို ျပဳျပင္လာေအာင္ ေ၀ဖန္အႀကံျပဳတယ္ဆိုရင္လည္း ေခါင္းေဆာင္ေတြ လိုက္နာႏိုင္ေအာင္ နည္းနာေလးေတြေတာ့ သံုးဖို႕လိုအပ္မယ္ဆို သံုးသင့္ပါတယ္။ သိုသိပ္ လွ်ဳိ႕၀ွက္စြာ တင္ျပခဲ့ၿပီးျပီ။ မျပဳျပင္ မလိုက္နာလို႕၊ မီဒီယာက ဒီလိုဖြင့္ခ်ေျပာဆိုဖို႕ တကယ္လိုအပ္တယ္လို႕ ယူဆျပီးတင္ျပရတာမ်ဳိးဆိုရင္ ေတာ့ သေဘာေတာ္အတိုင္းပဲ ရွိပါေစလို႕ဆိုရမွာပါပဲ။

(ေဘးထိုင္ဘုေျပာနဲ႕ ကိုယ္တိုင္က ဘာမွ အျဖစ္ရွိေအာင္ မလုပ္ပဲ ထိုင္ေ၀ဖန္ေနရင္ေတာ့ ကိုယ့္တန္ဖိုးကိုယ္ နားလည္ဖို႕ ေကာင္းပါတယ္။) ကိုယ္တုိင္က ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ ေဆာင္ရြက္ေနသလဲ။ ကိုယ္ေရာ တာ၀န္ေက်ရဲ႕လား။ ေစတနာေရာ မွန္ရဲ႕လား။ ဆိုတာကိုေတာ့ ဦးစြာ သံုးသပ္ပါဦး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အရင္ေ၀ဖန္ ပါဦးလို႕ ေျပာပါရေစ။ ကိုယ္က ဘယ္ဘက္ကလဲ။ ဘယ္လိုလူမ်ဳိးလဲ ။ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဆရာတင္မိုးရဲ႕ကဗ်ာတပုဒ္ကို ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။

ဘယ္ကရဲေဘာ္လဲ

တင္မိုး

သူ႕မယံုရ ကိုယ့္မယံုရ

သံသယေတြပိုက္

ဟိုတစ သည္တစၿပဳိကဲြ

ဘယ္ကရဲေဘာ္ျဖစ္မွာလဲ။



တီးတိုးတီးတိုး

သဖန္းပိုး

ကြယ္ရာတမ်ဳိး ေရွ႕တမ်ဳိး

ေျခထိုးမေတာ္ ေခ်ာ္လို႕လဲ

ဘယ္ကရဲေဘာ္ ျဖစ္မွာလဲ။



ေနရာပုိင္မႈ အၿပဳိင္လု

လူထုအတြက္ ျပည္သူ႕အတြက္တဲ့

အရွက္ကနည္း၊ ေသြးကခဲြ

ဘယ္ကရဲေဘာ္ ျဖစ္မွာလဲ။



ေျခပုန္းခုတ္လို႕ ဂုတ္ေပၚတက္

မ်က္ႏွာႏွစ္ဖက္ လွ်ာႏွစ္ခြ

ႏွစ္ဖက္လႊနဲ႕ သတ္လွ်ဳိခဲြ

ဘယ္ကရဲေဘာ္ ျဖစ္မွာလဲ။



တင္မိုး ၁၆.၃.၂၀၀၀ (ၾကာသာပေတး ညေနခင္း)



ေဒၚစုတို႕ လုပ္သမွ် အကုန္မွန္ပါတယ္လို႕ မဆိုလိုပါဘူး။ အမွားေတြ ရွိတာပါပဲ။ လမ္းမ်ားမ်ားေလွ်ာက္သူဟာ ခလုပ္တိုက္မိတတ္ပါတယ္။ ကိုယ္က လမ္းေကာင္းေရာက္ဖို႕ လမ္း၀င္မေလွ်ာက္ပဲ ေဘးက ထိုင္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာင္ “ေဟာ ခလုပ္တိုက္ျပီ။ တိုက္မွာေပါ့ အသံုးမွ မက်ပဲ” လို႕ ထိုင္ေျပာေနမယ့္အစား “ခလုပ္တိုက္ေတာ့မယ္.. ဘယ္လို ဘယ္သို႕ ေရွာင္ကြင္းျပီးေတာ့သြား” လို႕ အႀကံေကာင္းေပးခဲ့သင့္တာေပါ့။

ေဒၚစုဟာ သိၾကားမင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ဥံဳဖြဆရာလည္း မဟုတ္ပါဘူး ။ မိန္းမသားတဦးပါ။ အႏွစ္၂၀ ေက်ာ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ျပီးျပီ။ တာ၀န္မေက်ခဲ့ဘူးလား၊ ရာႏႈန္းျပည့္မဟုတ္ေတာင္ ေယဘူယ်အားျဖင့္ သူ မွန္ခဲ့တာေတြ ထည့္မတြက္ေတာ့ဘူးလား၊သူမပါပဲနဲ႕ ျဖစ္ႏိုင္သလား။ မ်က္စိတဆံုးမၾကည့္ဘဲ (မ်က္ကန္းအၾကား မ်က္ကန္းအျမင္နဲ႕) ကုန္းမေအာ္မိဖို႕လိုပါတယ္။ ေဒၚစု ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ျပန္လြတ္လာျပီး ေနာက္တေန႕လူထုနဲ႕ ေတြ႕ဆံုပဲြမွာ “က်မကို ၀ိုင္းတာ၀န္ေပးတာကို မေၾကာက္ပါဘူး၊ တာ၀န္မေက်မွာပဲ ေၾကာက္တာပါ” လို႕ ရိုးရိုးသားသား ေျပာခဲ့တာေလးကိုေတာ့ သတိျပဳေစခ်င္ပါတယ္။

ဘယ္အထိ လုပ္ေစခ်င္တာလဲ။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာဟာ ေဘာလံုးကန္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႀကံတိုင္းေအာင္ ေဆာင္တိုင္းေျမာက္ဖို႕ဆိုတာ လူထုအားပါဖို႕လိုပါတယ္။ လူထုထဲမွာ ေ၀ဖန္သူကိုယ္တိုင္လည္း လူထုဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ ကိုယ္ေရာ လုပ္ႏိုင္ျပီလား။ လုပ္ႏိုင္သလား။ လုပ္တတ္သလားဆိုတာ စဥ္းစားဖို႕လိုပါတယ္။ လူထု အေထာင္အေသာင္းကို မစည္းရံုးႏိုင္ရင္ေနပါ။ ျပည္ပမွာ ေပးစာကမ္းစာေလး လက္ျဖန္႕ေနရံုမဟုတ္ပဲ ျပည္တြင္းမွာ လူ၁၀၀ ျပည့္ေအာင္ ကိုယ့္ကို ေထာက္ခံေအာင္ လုပ္ႏိုင္ျပီလားလုိ႕ ျပန္ေမးစရာရွိပါတယ္။ အဲဒီေလာက္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီသူကို အားရပါးရ ႀကဳိဆိုလိုက္ခ်င္မယ္။ လူထုအတြက္ လမ္းျပဦးေဆာင္ ေပးမယ့္ အရည္အခ်င္းျပည့္တဲ့ ရိုးသားတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ အင္မတန္ လိုအပ္ေနတာမဟုတ္လား။ ဒီလိုမွမဟုတ္ပဲ ကိုယ့္လို ပုလင္းတူ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းျပည့္ေအာင္၊ ညီညြတ္ေအာင္ စည္းရံုးႏိုင္ပါရဲ႕လားလို႕ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးေစခ်င္ပါေတာ့တယ္။

“က်ဳပ္တို႕က ေ၀ဖန္တဲ့သူ၊ အႀကံျပဳတဲ့သူ၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ လူထုေခါင္းေဆာင္မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္တို႕လုပ္ဖို႕ မလိုဘူး။ သူပဲလုပ္ဖို႕လိုတယ္ဗ်“ ဆိုျပီး ဆင္ေျခေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္အဆင့္ကို ကိုယ့္ဘာသာနားလည္ဖို႕ေကာင္းျပီလို႕ပဲ ဆိုပါရေစ။

ေဆြးေႏြးေ၀ဖန္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေရးသားေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးသူေတြဟာ ရိုးသားရဲ႕လား။ ေစတနာ မွန္ရဲ႕လား။ ရိုးသားေစတနာမွန္ျပီး ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြအေပၚ သစၥာမေဖါက္သူေတြဆို ရန္သူ၀မ္းေျမာက္ေအာင္ ဒီလို ေသြးခဲြစာေတြ ေရးပါ့မလား။ ေရးသူေတြဟာ ဒီလူေတြ မွားေနတယ္ဆိုရင္ ဘာလို႕ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၃ ႏွစ္လံုးလံုး မေျပာပဲ ဘာေတြငံုၿပီး ႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ၾကတာလဲ။ အခုမွ ဥာဏ္အလင္းေပၚျပီး တေရးႏိုး ထေအာ္တာဆိုရင္လည္း အေျခအေနနဲ႕ အခ်ိန္အခါကိုသံုးသပ္ၿပီး ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကို ဆံုးျဖတ္ဖို႕ လိုပါတယ္။ “ဟုိတုန္းထဲက ေျပာမလို႕၊ ေျပာဖို႕သင့္မသင့္၊ အႀကံျပဳဖို႕ သင့္မသင့္ သံုးသပ္ရင္း အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တာပါဆိုရင္လည္း ဒီေလာက္အခ်ိန္ၾကာကတည္းက ေတြးေတာဆင္ျခင္ႏိုင္ သူဆိုရင္လည္း ကိုယ့္ေစတနာမွန္နဲ႕ တင္ျပေျပာဆိုမႈကို ဘယ္လိုတယ္ျပမွ ထိေရာက္မယ္ဆိုတာကို သိမွာအမွန္ပါပဲ။ အခုလို မီဒီယာက ထိုးဖြ လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ (၁) ရန္သူ၀မ္းသာမယ္။ (၂)ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းၾကား ေသြးကဲြၿပီး ညီညြတ္မႈပ်က္ျပားမယ္။ (၃)ပန္းတိုင္ ေ၀၀ါးကုန္မယ္။ (၄)ကိုယ့္မွာ ဗ်ဴဟာေတြရွိမယ္ဆိုရင္ေတာင္ လွ်ဳိ႕လွ်ဳိ႕၀ွက္၀ွက္ ႀကံစည္ေဆာင္ရြက္သင့္တဲ့ကိစၥေတြရွိခဲ့ရင္ အေဟာသိကံျဖစ္ျပီး အက်ဳိးယုတ္ကုန္မယ္ ဆိုတာမ်ဳိးေလာက္ေတာ့ ထည့္တြက္သင့္မယ္ထင္ပါတယ္။ရန္သူက အေျခခိုင္ျပီထင္ျပီး ေျခလွမ္းယိုင္ ၿခံခုန္ဖို႕ ႀကဳိးစားတဲ့သူ၊ မူလကတည္းက သပ္လွ်ဳိဒလံမို႕ ဇာတိရုပ္ျပလာတဲ့သူအတြက္ေတာ့ အေထြအထူးေျပာစရာမလိုပါဘူး။

တခု ေျပာလိုတာက ျမန္မာလူထုရဲ႕ေတာ္လွန္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ေသြးစည္းညီညြတ္မႈ၊ ဒီမိုကေရစီ ျမတ္ႏိုးမႈ၊ သစၥာရွိမႈ၊ တာ၀န္သိမႈ၊ ႀကဳိးစားရုန္းကန္ အနစ္နာခံမႈေတြေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ဘယ္လိုပဲ ေအာက္လမ္း အထက္လမ္း နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိး သံုးၿပီးေခ်မႈန္းေခ်မႈန္း ဒီေန႕အထိ တိုက္ပဲြအရွိန္မေသေသးဘူး။ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြ မက်ဆံုးေသးဘူး။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ခြပ္ေဒါင္းအလံမလွဲ ရဲရဲရင့္ရင့္ တလႊင့္လႊင့္ပ်ံေနတုန္းဆိုတာကိုေတာ့ မေမ့သင့္ပါဘူး။ ေရွ႕ဆက္မတက္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ေနာက္မဆုတ္ပဲ ရတဲ့ေနရာက က်ားကုတ္က်ားခဲ မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ၿပီး ဒူးမေထာက္ အညံ့မခံစတမ္း ရပ္တည္ေနၾကတာကိုေတာ့ ဥေကၡာမျပဳသင့္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ ဆရာတင္မိုးကဗ်ာတပုဒ္ကို ထပ္ကိုးကားပါရေစ။

ခြပ္ေဒါင္းခင္းတဲ့လမ္း

တို႕တိုင္းျပည္က ကေမာက္ကမ

ေခတ္ေနာက္က်လို႕ ပက္လက္လန္

ယက္ကန္ ယက္ကန္

ေတာ္လွန္ေဟ့ ေတာ္လွန္

အသံကျမည္ဟိန္း။



ေက်ာခ်င္းခြာ၊ ဖ်ာခ်င္းလု

ဘယ္သူ႕ကိုေတာ္လွန္ရမလဲ

လက္စမသိမ္း။



ပန္းတိုင္ေပ်ာက္ပါလို႕

လွမ္းကိုင္ေထာက္စရာ မရွိၿပီ။

လက္ညွိဳးေတြ ျပန္လွန္ထိုး

ယိုးစြပ္ၾကသည္။



ေသြးနဲ႕ေလာင္းခဲ့ၾကတဲ့

ခြပ္ေဒါင္းတို႕ အာဇာနည္

ျပန္လွန္၍ၾကည့္စမ္း

ကိုယ္က်ဳိးကို ဘယ္မငဲ့

ခင္းခဲ့တဲ့လမ္း။

မင္းတဲ့တဲ့လွမ္း။



တင္မိုး ၁၆.၃.၂၀၀၀ (ၾကာသာပေတး ညေနခင္း)



ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြ လမ္းလဲြေနပါတယ္ဆိုရင္ ေရးသားေ၀ဖန္သူေတြမွာ လမ္းမွန္ေတြရွိပါသလား။ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြ ေအာင္ျမင္ဖို႕ ေကာင္းမြန္ မွန္ကန္ျပီး လက္ေတြ႕က်တဲ့ အစီအမံ ေတြရွိသလား။ နည္းဗ်ဴဟာ မဟာဗ်ဴဟာေကာင္းေတြရွိပါသလား။ ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း ေစတနာမွန္နဲ႕ ရိုးသားသူေတြဆိုရင္(အထက္မွာ ေျပာခဲ့သလို) ပထမ ေဒၚစုနဲ႕ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္၊ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြဆီ တင္ျပမယ္။ တင္ျပရဲ႕သားနဲ႕ (ကိုယ့္အယူအဆအရ) လက္မခံပဲ လမ္းလဲြသြားေနတယ္ထင္ရင္ အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာမွ မီဒီယာက ဖြင့္ခ်ခ်င္သပဆို ဖြင့္ခ်ေပါ့။ ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္ တင္ျပခဲ့ဖူးပါသလဲ။ ဘယ္ႏွခါေလာက္ ေစတနာမွန္မွန္နဲ႕ အႀကံျပဳတင္ျပခဲ့ဖူးပါသလဲလို႕ ေမးဖို႕ရွိလာပါတယ္။

တခ်ဳိ႕လည္း တင္ျပအႀကံျပဳတာေတြ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို မီဒီယာကဖြင့္ခ်ေရးသားလိုက္တဲ့အတြက္ ကိုယ္လုပ္မယ့္အလုပ္ က မွန္ကန္ေကာင္းမြန္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ရန္သူ႕အတြက္ ႀကဳိတင္ျပင္ဆင္ပိတ္ဆို႕ဖို႕ လုပ္ေပးလိုက္သလို ျဖစ္မသြားေပဘူးလား။

အႀကံျပဳတင္ျပသူတခ်ဳိ႕က နည္းလမ္းေလးေတြေတာ့ ေရးဖူးတာ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာလက္ေတြ႕နဲ႕ အံ၀င္ ခြင္က်ျဖစ္ႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္ ျပန္သံုးသပ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္ဘုရားမွာ ဘာလုပ္၊ ဘယ္လိုအဓိဌာန္ျပဳ၊ ဟိုလူက ဟိုလိုလုပ္။ ဒီလူက ဒီလိုလုပ္၊ ဟိုလူက ဟိုမွာေန ဒီလူက ဒီမွာေန ဆုိတာမ်ဳိးနဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဗဒင္ဆရာလိုလို၊ စခန္းမွဴးလိုလို၊ ဘုရားကိုးဆူဆရာလိုလို စီမံေနရာခ်ေနတဲ့ အႀကံဥာဏ္မ်ဳိး ကေတာ့ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းမေျပာနဲ႕ ရန္သူေတာင္ ထိုင္ရယ္ ေနလိမ့္မယ္ဆိုတာေတာ့ ေတြးဖို႕ ေကာင္းပါတယ္။ ဟိုႏိုင္ငံမွာ ဟိုလိုလုပ္လိုက္လုိ႕ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုေပမယ့္ ဒီႏိုင္ငံမွာ ဒီလိုလုပ္ရံုနဲ႕ ေအာင္ပါ့မလား။ ေအာင္ခဲ့ဖူးလား။ လက္ေတြ႕က်က် သံုးသပ္ဖို႕ လိုလာပါတယ္။ ကိုယ္ဥာဏ္ေလး တထြာတမိုက္နဲ႕ ဟုတ္လွျပီဆိုျပီး ကေလးကလားဗ်ဴဟာကိုင္၊ ထိုင္ဆဲေနရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရး ကံႀကီးထိုက္တတ္ပါတယ္။

ျပန္စဥ္းစားပါ။ ကိုယ္ေစတနာဟာရိုးသားပါရဲ႕လား။ တဖက္အုပ္စုက ခိုင္ေနျပီထင္လို႕ ဘက္ေျပာင္းဖို႕ မ်က္စပစ္တဲ့သေဘာလား။ ဒါမွမဟုတ္ အရင္ထဲက အဲဒီဖက္သားေတြျဖစ္ခဲ့ျပီး အခုလို အေျပာင္းအလဲကာလမွာ ခါေတာ္မွီ ထိုးစစ္စင္တာလား။ ကို္ယ္သိသေလာက္ေလးနဲ႕ ပိုင္ျပီထင္ျပီး ေပၚျပဴလာ လုပ္ခ်င္တာလား။ ကိုယ္ဟာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲအတြက္ ဖ်က္ပိုးလား၊ ေလာက္ေကာင္လား။ ႏိုင္ငံေရး မိစာၦေကာင္ေတြျဖစ္ေနျပီလား။ ႏိုင္ငံေရးကံႀကီးထိုက္ရံုမက ႏိုင္ငံေရး ပါရာဇိက က်မယ့္သူလား။

ေ၀ဖန္သူတိုင္းကို အျပစ္မေျပာလိုပါဘူး။ စိတ္ေစတနာေကာင္းနဲ႕ ေ၀ဖန္အႀကံျပဳၾကတာ အမ်ားအျပားပါ။ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္၊ အမ်ဳိးသားစိတ္၊ ဒီမိုကေရစီစိတ္ မြန္ျမတ္တဲ့စိတ္နဲ႕ ေ၀ဖန္အႀကံျပဳၾကသူေတြကို ေလးစားပါတယ္။ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ပဲေလွာ္ၾကား ဆားညွပ္ဆိုသလို သစၥာေဖါက္ေလာက္ေကာင္ေတြေၾကာင့္ ညီညြတ္ေရးပ်က္ျပား၊ ေခါင္းေဆာင္မႈေ၀၀ါး အႏွစ္ ၂၀ေက်ာ္ ေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ေသြးေတြနဲ႕ ထုဆစ္ေနတဲ့ သမိုင္း၀င္ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးကို အိုးမဲအသုတ္မခံႏိုင္လို႕ ျပန္လည္ တင္ျပေဆြးေႏြးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေ၀ဖန္သူေတြထဲမွာ မွန္ကန္သူေတြရွိပါတယ္။ ပညာရွိသတိျဖစ္ခဲ မွားသြားတာမ်ဳိးလည္း ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုလူမ်ဳိးအတြက္ေတာ့ မန္လည္ဆရာေတာ္ (မဃေဒ၀ပ်ဳိ႕) ထဲမွာ

ဥာဏ္ရွိေယာက္်ား၊ မွားလတ္ေသာခါ ေဆးလြန္နာကို

ဆရာေနာက္ဆက္ အကုခက္သို႕ ဖ်က္၍အၿမဲ ပယ္ႏိုင္ခဲ့၏။ လို႕ ဆိုခဲ့သလို ဥာဏ္ရွိေယာက္်ားဆိုရင္ ေဆးမလြန္ခင္ ဆင္ျခင္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႕ တင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုမွမဟုတ္ပဲ မုဆိုးတပိုင္း မိန္းမရိုင္းႀကီးေတြလို စိတ္ရူး၀င္ၿပီး အာဃာတျပင္းျပင္း အညွဳိးအေတး သိပ္တင္းေနၾကသူေတြကိုေတာ့.. ဦးပုညရဲ႕ ဆဒၵန္ဆင္မင္းဇာတ္ထဲက စကားအတိုင္း…..

ဥာဏ္၀ကၤႏၱ၊ ယုတ္မာလွေသာ၊ အမိုက္မအတတ္၊ သင္းႀကံ၍သတ္သည္ကား၊ ဆက္ဆက္မုခ်၊ မွန္ေတာ့သည္။

သုိ႕စဥ္မွ်ေလာက္၊ မေထာက္မဆ၊ ႀကံရက္သည့္မိန္းမအား၊ မရသ၍ သူမေမ့ရွာၿပီ။

ေရွ႕သို႕သံသရာ ျဖစ္တိုင္းမွာပင္ ေလာင္စာရန္ၿငွဳိး၊ မီးဆက္၍ပ်ဳိးမည္ေၾကာင့္… မိန္းမဆိုးအမုန္း သည္မွ်ႏွင့္ တုံးေစေတာ့.. လို႕သာ ေမတၱာပို႕ရေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕။

ဒီထက္ဆိုးတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ ခပ္ရွင္းရွင္းပဲ ေျပာရရင္ ပုလင္းတူအခ်င္းခ်င္းၾကား ေျမွာက္စားခံရလည္း မဆုိးလွဘူးအျမင္ႀကံနဲ႕ မိစာၦဥာဏ္ တထြာတမိုက္သံုးၿပီး ရန္သူႀကဳိက္ မ်က္စပစ္၊ “ေခြးအ” ခ်င္း လက္ခုပ္ခ်ဴ ၊ ယုတ္ညံ့တဲ့စိတ္ဓါတ္နဲ႕ ဒီမုိကေရစီပန္းတိုင္ပ်က္ေအာင္ ဘယ္လိုပင္အဆိပ္ခတ္ေပမယ့္ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြအတြက္ကေတာ့ “ေရႊလေရာင္ ေျပာင္မပ်က္တယ္ ထြန္းလ်က္ပင္သာ” ဆိုသလိုပဲလို႕ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

သေရာ္စာလိုလို ကေလာ္စာလိုလို အေရးအသားေတြနဲ႕ ႏိုင္ငံေရးက၀ိလိုလို ဟန္ေဆာင္ျပီး ဒိမိုကေရစီကို အမဲဖ်က္ဖို႕ႀကံသူေတြအတြက္ ဆရာ၀င္းတင့္ထြန္းရဲ႕ ကဗ်ာတပုဒ္နဲ႕ လက္ေဆာင္ေပးရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ ပါတယ္။

ေခြးတေကာင္အေၾကာင္း

၀င္းတင့္ထြန္း



ေခြးဆိုတာ

ေမြးတဲ့အရွင္

သခင္အႀကဳိက္

ကိုက္ရ ေဟာင္ရ

မာန္ဖီရ

ဗီဇကိုက တိရိစာၦန္။



မွန္တယ္ မွားတယ္

ဘယ္သုိ႕ ဘယ္၀ါ

မသိပါ။

သိလည္းအလကား

ေဘးဖယ္ထား

စားရတဲ့ဘက္ အမွန္ပင္

ေကၽြးတဲ့ဘက္က ေနၿမဲပင္။



အိမ္ႀကီးရွင္က

အစာခ်ေကၽြး

ေခြးကိုေမြးတာ

သူ႕အိမ္ သူ႕ၿခံ

ကာကြယ္ေစဖို႕

ေစာင့္ၾကပ္ဖို႕

ထိန္းသိမ္းေပးဖို႕

ေဟာင္ေပးဖို႕။



သည္ၾကားထဲ

အားမရေသး

က်ားရိုးေသြးတိုက္

ကိုက္စမ္း၊ မိုက္စမ္း

ရမ္းလိုက္စမ္းေဟ့

ေစ့ေဆာ္ထပ္ဆင့္

ေသြးထိုးပင့္ေသာ္။



မည္းမည္းျမင္ရာ

ထင္ရာထိုးလိုက္

ဟိန္းလိုက္ ေဟာက္လိုက္

မာန္ဖီလိုက္နဲ႕

ေခြးမိုက္တေကာင္ နာမည္ေက်ာ္။



ေမာင္ကိုဦး