အိပ္ယာကနိဳးေတာ့ မနက္(၇) နာရီ ထုိးေနပါျပီ .သေဘာၤကေတာ့ ေရတက္ေစာင့္ရင္းနဲ. မနက္(၈)နာရီေလာက္မွ ထြက္ျဖစ္တာပါ....ဒီေတာ့ဘာမွ မယ္မယ္ရရလုပ္စရာမရွိတာနဲ.အာမီရမ္ေနာက္တစ္လံုးကုိ ေဖာက္ျပီး ေခါင္းကုိက္ေျဖျပန္တာေပါ့ဗ်ာ.
.ေရခ်ိန္မကုိက္ခင္မွာပဲ ..သူငယ္ခ်င္းက ကဲ သူငယ္ခ်င္း ငါတုိ. အပ်င္းေျပ ပုိကာေဒါင္းၾကစုိ. ကြာ..ဆုိျပီ လူစုေတာ့တာပဲ..ဒီလီုိနဲ. သူငယ္ခ်င္း ၃ေယာက္သားထုိင္းျပီး ၀ုိင္းဖဲြ.ပါျပီ..ကၽြန္ေတာ္တုိ.၀ုိင္းကုိစိတ္၀င္စားတဲ့
ေထာက္လွမ္းေရးျပဳတ္ အဖဲြ.မွ ၂ ေယာက္ကလာျပီးေတာ့ အကုိတုိ. ကစားတာကၽြန္ေတာ္၀င္ေဆာ့လုိ.ရမလား ..အကုိတုိ. ပုိကာေဒါင္းတာ ပ်င္းစရာၾကီးပါဗ်ာ..ဘူၾကီးကစားၾကမယ္ေလ..ဘယ္လုိလဲ ဆုိျပီးေျပာလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ.ကလဲ ရပါတယ္ေပါ့...သူတုိ.ကထက္ေျပာေသးတယ္ဗ်..ဘယ္ေလာက္ေၾကးကစားၾကတာလဲ ` ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အပ်င္းေျပေပါ့ညီေလးရာ ..၅၀ ေၾကးေပါ့ ဆုိေတာ့ သူတုိ.နွစ္ေယာက္ကရီ ျပီး ဟာ အကုိတူိ.ကလဲ ကေလးေတြၾကေနတာပဲ ၅၀၀ အလယ္ပံုခ်မယ္ဗ်ာ ဆုိျပီး စိန္ေခၚသံဆန္ဆန္ ေျပာလာပါတယ္..ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ မခံခ်င္ပဲ (ေရခ်ိန္လဲအနည္းငယ္ကုိက္ေနတာ)နဲ. ခ်ကြာ ဆုိျပီး ၀ုိင္းထုိင္လုိက္ၾကတာေပါ့ (ေထာက္လွမ္းေရးကလာလုိ.လားမသိပါဘူး ေငြေတာ့ေတာ္ေတာ္ရႊင္ၾကတယ္ဗ်) ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
ကၽြန္ေတာ္လစာ လက္က်န္ေငြေလး ၄၅၀၀ ေလာက္ပဲရွိပါတယ္ ဒီလုိနဲ. ကစားလုိက္တာ ပထမေန. မွာ ကၽြန္ေတာ့္အိတ္ထဲမွာ ၁၀၀၀ ပဲက်န္ပါေတာ့တယ္ (ရွံဳးတာေပါ့ဗ်ာ) မုိးခ်ဳပ္ျပန္ေပါ့ ..သေဘာၤကလဲ နီးစပ္တဲ့ကမ္းမွာ ကပ္ျပန္တယ္ေလ...ညအိပ္ဖုိ.ေပါ့..ဒီလုိနဲ. ၃ရက္ေျမာက္ေန.မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အိတ္ထဲမွာ ဖဲနိဳင္တဲ့ေငြ ၅၀၀၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ေရာက္ေနပါျပီ..ေထာက္ျပဳတ္ေတြကေတာ့ မဲြျပီေလ..
ဒီလုိနဲ. ေက်ာက္ျဖဴ သေဘာၤဆိပ္ကုိေရာက္ေတာ့ ထမင္းေတြဘာေတြ စားျပီး
ကုန္းေပၚတက္လမ္းေလွ်ာက္ဖုိ. သူငယ္ခ်င္း ၃ ေယာက္သား ထြက္ခဲ့ၾကတယ္...အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေထာက္ျပဳတ္ က စစ္သည္ ေရာက္လာျပီး အကုိ တုိ. ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ထမင္းထုပ္ေလး ၀ယ္ေကၽြးပါလားဗ်ာ..ကၽြန္ေတာ္မွာ ပုိက္ဆံမရွိေတာ့လုိ.ပါ..(သူပုိက္ဆံေတြကခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပုိက္ဆံျဖစ္ေနတာေလ) ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ
ေအးေအး အကုိ၀ယ္လာေပးမယ္ ဆုိျပီး ၀ယ္ေကၽြးခဲ့ရပါေတာ့ဗ်ာ...သေဘာၤေပၚျပန္ေရာက္ေတာ့ သေဘာၤသားေတြ အလုပ္ ရွဳပ္ေနၾကပါျပီ ဘာျဖစ္တာလဲဆုိျပီးသြားၾကည့္ေတာ့ ...သေဘာၤ အုိၾကီးက ၀မး္ေပါက္ျပီး ေရေတြ ၀င္လာတာမ်ား မနည္းပါပဲ..အဲဒါကုိ သေဘာၤသားေတြက ေခါင္းအံုးေတြ ေစာင္ေတြနဲ.ထုိးသိပ္ျပီး အသင့္ပါလာတဲ့သံျပားနဲ. ကပ္ျပီး ဂေဟေဆာ္ေနၾကတာေတြ.လုိက္တယ္ဗ်...ဒီလုိနဲ.ပဲ ေျမပံုျမိဳ.ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ.သေဘာၤၾကီး ဆုိက္ကပ္ခဲ့ပါျပီ..အားလံုး ပစၥည္းေတြသယ္ခ် ျပီး ဆိပ္ကမ္းမွာ တန္းစီျပန္တာေပါ့...ကမ္းနီ ကုိ ဆက္သြားဖုိ.ေခ်ာဆဲြထားတဲ့ ဘုတ္တစ္စင္းကုိ ခက္ခက္ခဲခဲ နဲ.ရွာရပါတယ္.(.ေခ်ာဆဲြတာဆုိေပမဲ့ စက္သံုးဆီကုိေတာ့ ဘုတ္(စက္ေလွ) ပုိင္ရွင္ကုိေပးရတာပါ)..ထြက္ဖုိ.ကေတာ့ ေနာက္ေန.မွ ထြက္မယ္ဆုိေတာ့ ေထာက္ျပဳတ္ေတြအပါအ၀င္ အားလံုး ဘုတ္ ေပၚမွာ တစ္၀က္ ဆိပ္ကမ္း စားေသာက္ဆုိင္က ၾကမ္းျပင္မွာတစ္၀က္ အိပ္ဖုိ. ဗုိလ္မွဴးက ညႊန္ၾကားလာပါတယ္....အရာရွိမ်ားကေတာ့ ဆိပ္ကမ္းနဲ. မနီးမေ၀းမွာရွိတဲ့ တည္းခုိခန္းမွာ တည္းၾကတာေပါ့...။ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ထမင္းဆုိင္မွာထမင္းစားျပီး ကြမ္းယာဆုိင္ က ကေလးမေလးအကူအညီနဲ. သူတုိ.အိမ္မွာ တစ္ညတာတည္ခုိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္..တည္ခုိခ (၅၀၀)ေတာ့
ေတာ့ေပးရတာေပါ့ဗ်ာ..( စစ္သားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သူမ်ားေတြေျပာသလုိေတာ့ စည္းကမ္းမပ်က္ၾကပါဘူး) အဲဒီညမွာပဲ အိမ္ရွင္ အဖုိးၾကီးနဲ.စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ အဖုိးၾကီးကလဲ အျငိမ္းစာစစ္သားေဟာင္းၾကီးတစ္ဦးျဖစ္ေနျပီး စကားေျပာရာမွာလဲ ကၽြန္ေတာ္ ဆုိျပီး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေျပာတတ္သူတစ္ဦးျဖစ္ေနပါတယ္..သူေျပာျပတာကေတာ့ (ကၽြန္ေတာ္ရဲ. ပင္စင္လစာေလးနဲ. မေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေျမးမေလး ကြမ္းယာ ဆုိင္က ၀င္ေငြေလးနဲ. ခုလုိ တည္းခုိခရတဲ့ေငြေလးနဲ.ကၽြန္ေတာ္တုိ. မိသားစုဘ၀ကုိရပ္တည္ေနရတာပါ) လုိ.ေျပာပါတယ္ ..
သူ.မွာကေတာ့ ေျမးမေလးတစ္ဦးနဲ. ေျမးေယာက်ာ္းေလးတစ္ဦး ပဲရွိပါေတာ့တယ္..သမီးျဖစ္သူက ကြယ္လြန္သြားျပီး သားမက္ျဖစ္သူက ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳသြားတဲ့အတြက္ ေျမးေတြကုိ သူကပဲေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့အေၾကာင္းလဲေျပာျပပါတယ္...။ေနာက္ျပီး သူတုိ.ေခတ္က စစ္သားဘ၀ အေတြ.အၾကံဳေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္နဲ.နွစ္ေယာက္ ထုိင္ေျပာရင္း ည (၁၂) ေလာက္မွ အိပ္ခဲ့ၾကပါတယ္...။
သူတုိ.က ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြျဖစ္ျပီးေတာ့ ဘာသာတရားကုိင္းရွဳိင္းျပီးယဥ္ေက်းသူေတြပါ..ေနာက္ေန.မုိးလင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ ကမ္းနာဆင္းျပီးအေျခအေနသြားၾကည့္ေတာ့ ေန.လည္ေလာက္မွ ဘုတ္က ထြက္မယ္ဆုိေတာ့ အဖုိးၾကီးအိမ္ကုိျပန္လာျပီး နားေနပါတယ္..အဖုိးၾကီးမိသားစုကုိသနားတာကတစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ေငြေလးကလဲရႊင္ေနတာနဲ.ဆုိေတာ့..သူေျမေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္က ၾကက္သား တစ္အုပ္ကုိ ေျမပံုျမ္ိဳ.နယ္ရဲစခန္းမွဴးအိမ္ကေန ၀ယ္ေပးခဲ့ပါတယ္..ဒါကလဲ သူတုိ.မိသားစုရဲ. စား၀တ္ေနေရးကုိ ေနာက္တစ္ခ်ိန္မွာ ေျပလည္ေစမယ္လုိ.ယံုၾကည္လုိ.ပါ..။ ေနာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္မွာပါလာတဲ့ နိဳ.ဆီထဲကေန သူတုိ.အတြက္ (၆)ဗူး ေပးခဲ့ပါတယ္.(.ဒါကလဲ စစ္သားတစ္ေယာက္အေနနဲ. ျပည္သူအေပၚထားတဲ့ ေစတနာရင္းအမွန္နဲ.ေပးခဲ့တာပါ) ဘုတ္ထြက္ခါနီးက်ေတာ့ အဖြားၾကီးက သူ.ေျမးမေလး ခ်ဳပ္ထားတဲ့ ေခါင္းအံုးစြပ္ေလးတစ္ခုကုိ လက္ေဆာင္ေပးလာပါတယ္...ကၽြန္ေတာ္သြားမယ္ဆုိေတာ့ သူတုိ.လဲစိတ္မေကာင္းၾကပါဘူး..ခဏတာေလးေတြ.ခဲ့ၾကေပမဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ ေမတၱာေၾကာင့္သူတုိ.
ကၽြန္ေတာ့္အေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ျဖစ္သြားၾကတာလုိ.ပဲယံုၾကည္ပါတယ္ဗ်ာ..(ဒါကလဲျပည္သူ ဘက္ကတပ္မေတာ္သားေတြအေပၚသက္ေရာက္တဲ့ ေရာင္ျပန္ေလးတစ္ခုပါ) ...
ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္ေတြ့အရေျပာရရင္ (တပ္မေတာ္သားေတြထဲမွာ အကုန္လံုးမေကာင္းတာမဟုတ္ပဲ အနည္းငယ္သာ မေကာင္းတာပါလုိ.) ....။ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ျပည္သူလူထုအေပၚကုိ ေကာင္းမြန္စြာဆက္ဆံျပီး တတ္နိဳင္သည့္ဘက္မွ အကူအညီေပးခဲ့ပါတယ္...။ ဒီလုိနဲ. ဘုတ္ဆီအသြားမွာ အဖုိးၾကီးရဲ. ေျမးေလး နွစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္ အိတ္ေလးကုိ ထမ္းပုိးေပးျပီး ကၽြန္ေတာ္ကုိ ဘုတ္ဆိပ္အေရာက္လုိက္ပုိ.ေပးၾကပါတယ္ ..(သူတုိ.စိတ္ထဲမွာ အကုိတစ္ေယာက္ကုိ ခရီးသြားခါနီ လုိက္ပုိ.ေဆာင္ေပးတာနဲ.တူေနပါတယ္) ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လဲ သူတုိ.ေလးေတြအေပၚမွာ ကုိယ့္ညီ ညီမ ေလးေတြလုိ သံေယာဇဥ္ျဖစ္မိေနတာပါ..ဒီလုိနဲ. သူတုိ.နွစ္ေယာက္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ (၁၀၀၀) ဆီ မုန္ဖုိးေပးခဲ့ျပီး စက္ေလွေပၚတက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္...ဘုတ္ထြက္အထိ သူတုိ.ေမာင္နွမ နွစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္ကုိ လက္ျပနဳတ္ဆက္ရင္းက်န္ခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းေလးက ယေန.တုိင္ေမ့မရနိဳင္တဲ့ျမင္ကြင္းေလးပါပဲဗ်ာ.....
ဒီလုိနဲ. ..ကမ္းနီကုိေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ.ကုိ လာၾကိဳမဲ. ကားက မေရာက္ေသးျပန္ဘူး...ဒီေတာ့ဗုိလ္မွဴးက အားလံုးကုိ ပစၥည္းေတြမွ်ေ၀သယ္ခုိင္းျပီး ေျခက်င္ခရီးစခဲ့ပါေတာ့တယ္....(ေနာက္မွသိရတာကေတာ့ ကားလာၾကိဳဖုိ.အတြက္ လမ္းမေကာင္းတာေၾကာင့္လုိ.သိရပါတယ္) ...ဒီလုိနဲ. တစ္နာရီေလာက္ေလွ်ာက္ရင္း
ခ်င္းအမ်ိဳးသားေတြ ေနထုိင္တဲ့ ခ်င္းရြာေလးတစ္ရြာကုိေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္..ရြာနာမည္ကလဲ ခ်င္း ရြာ ပါတဲ့ဗ်ာ....ကၽြန္ေတာ္တုိ.အဖဲြ. ကံေကာင္းလုိက္ပံုမ်ားကေတာ့ ရြားသားေတြက ကၽြန္ေတာ္တုိ.အဖဲြ.အားလံုးကုိ ထမင္းစားလာဖိတ္တာပါပဲ(ျပည္သူေတြရဲ.တပ္မေတာ္အေပၚထားတဲ့ေစတနာပါ) သူတုိ.ရြာမွာ ခရစ္စမတ္ပဲြလုပ္ေတာ့ ခ်င္း၀က္သားနဲ.ေကၽြးတယ္ေလ ..(ခ်င္း၀က္ဆုိရာမွာ အေကာင္ေသးေသး ဗုိက္ပူပူ ပုပုကြကြ ေလးျဖစ္ပါသည္။) ကၽြန္ေတာ္တုိ.လဲ ဟန္ေတာင္မေဆာင္နိဳင္ေတာ့ပါ အေလးသယ္လာရတာေရာ ဟင္းေကာင္းေကာင္းနဲ.ေ၀းတာေရာ ခရီးပန္းျပီးဗုိက္ဆာတာေရာစုေပါင္းျပီး အ၀အျပဲ သြားစားၾကပါေတာ့တယ္.......ရြားသားေတြက ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္ၾကပါတယ္..စားျပီးတာနဲ. ထန္းညက္နဲ. ေရေႏြးၾကမ္း ကုိ တည္ခင္းေပးျပန္ပါတယ္...အဲဒီမွာ အဖြားၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ.မ်က္နာမွာ ေဆးမင္ေၾကာင္ေတြကုိ အျပည့္ထုိးတာေတြ.ေတာ့ စပ္စပ္စုစု ေမးျမန္းခဲ့ပါေသးတယ္ဗ်ာ...(ေနာက္ၾကံဳတဲ့အခါတင္ေပးပါမယ္)...ဒီလုိနဲ. အားလံုး ကၽြန္ေတာ္တုိ.အဖဲြ. အေယာက္ ၇၀ ေက်ာ္နီးပါး ၀ုိင္းစားၾကလုိက္တာ အုိးေျပာင္ခြက္ေျပာင္ ျဖစ္တဲ့အထိပါပဲ.....ေနာက္ေတာ့ ထမင္းစားျပီး လာၾကိဳမဲ့ကားကုိ ဆက္သြယ္ေတာ့ ကားထြက္လာေနျပီလုိ.ေျပာပါတယ္..ဒီလုိနဲ.ကၽြန္ေတာ္တုိ.အဖဲြ.ေတြ တန္းစီလူစစ္ ၾကေတာ့ ျပႆနာကစပါျပီ....ေထာက္ျပဳတ္အဖဲြ.ထဲက စစ္သည္နွစ္ေယာက္ ေပ်ာက္ေနပါျပီ...ဒီေတာ့ ဗုိလ္မွဴးလဲ မ်က္လံုးျပဴးျပီေလ..ခ်က္ခ်င္း တပ္ၾကပ္ၾကီးေတြကုိေခၚျပီး လုိက္ရွာဖုိ. ခုိင္းေတာ့တာေပါ့(ေထာက္လွမ္းေရးျပဳတ္အဖဲြ.မွ မၾကာခဏထြက္ေျပးျခင္း ျဖစ္ေလ့ရွိသည္..။ သူတုိ.က တပ္မေတာ္အတြင္းကုိ အခြင့္အေရးအတြက္၀င္လာသူမ်ားျဖစ္ျပီးသူတုိ.အတြက္အခြင့္အေရးမရေတာ့သည့္အေနအထားတြင္ ထြက္ေျပးရန္ ၾကိဳးစားၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။)..ဒီလုိနဲ. ၾကိဳကားမေရာက္ခင္ အခ်ိန္ တုိေလးအတြင္းမွာ ထြက္ေျပးသူနွစ္ေယာက္ကုိျပန္လည္ဖမ္းမိပါတယ္.(.နယ္ေျမမကၽြမ္းက်င္တာနဲ. ခ်င္းရြာကလဲ ေတာင္ကုန္းအျမင့္ေပၚမွာတည္ရွိေနတာေၾကာင့္ ေ၀းေ၀းမေျပးန္ဳိင္ခင္ နယ္ေျမကၽြမ္းက်င္သူ ရြာသားအကူအညီ နွင့္ တပ္ၾကပ္ၾကီးမ်ားအကူအညီျဖင့္ ဖမ္းဆီးရမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။) သူတုိ.နွစ္ေယာက္ကုိေတာ့ ထုိးျခင္းၾကိတ္ျခင္းမရွိပဲ လက္နွစ္ဖက္ကုိ ၾကိဳးတုတ္ျပီး တပ္ၾကပ္တစ္ဦးမွ ထိမ္းသိမ္းေခၚေဆာင္လာပါေတာ့တယ္..ကားေရာက္တာနဲအားလံုးကားေပၚတက္ျပီး စခန္းခ်ရာသုိ. ထြက္ခြာလာခဲၾကပါေတာ့တယ္...။ ကမ္းနီမွာ တုိင္းဗဟုိ ( ) ထဲကုိ ၀င္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ. သက္ဆုိင္ရာ တပ္အလုိက္ သြားေရာက္ၾကပါတယ္....ကၽြန္ေတာ္တုိ.တပ္ခဲြကုိေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ. လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင့္ ဗုိလ္ၾကီး (ယာယီတပ္ခဲြမွဴး) က၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာၾကိဳဆုိၾကပါတယ္..ကၽြန္ေတာ္လဲ ေရာက္တာနဲ. ခ်က္ခ်င္း ဗုိလ္ၾကီး ထံကုိ စာရင္းနွင့္တကြ ေငြသားမ်ား အပ္လုိက္ပါတယ္..ေနာက္ျပီးက်န္ရွိတဲ့ နိဳ.ဆီနဲ. ေနာက္တန္းမွာ ရ/သံုးစာရင္းေတြတင္ျပ ျပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ.သြားေရာက္ေတြဆံုခဲ့ပါတယ္...သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ကၽြန္ေတာ္နဲ.တစ္ပါတ္စဥ္ထဲကပုိမ်ားပါတယ္...ဒီေတာ့ သူတုိ.ရင္ဖြင္သံေလးေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ပုိျပီးၾကားခြင့္ရခဲ့ပါတယ္....သူငယ္ခ်င္းရာ မင္းက လစာလာပုိ.တာ ေနာက္က်လုိက္တာ ငါတုိ.မွာေတာ့ ဒီမွာေၾကြးေတြ နဲ.ပါတ္လည္၀ုိင္းေနျပီ ကြ...စားရတာကလဲ အဆင္မေျပ ..ငရုတ္သီးေတြခူး ခ်ဥ္ေပါင္သီးရဲ.အျပင္က အလႊာနီနီေလးေတြနဲ.ေထာင္းျပီးစားေနရတာ (ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္မွာခူးစားသူမ်ားေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္) မင္းကေတာ့ ေနာက္တန္းမွ ဇိမ္က်ေနတာ ဆုိျပီးေျပာလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ သူငယ္ခ်င္းေတြဘ၀ကုိစာနာမိပါတယ္...ကၽြန္ေတာ္လဲ ေနာက္တန္းမွာ တပ္ခဲြရဲ.အမွဳ.ကိစၥေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္မရတဲ့ တပ္ခဲြတစ္ခဲြဧက(၅၀) စပါးစုိက္ပ်ိဳးေရး /ပဲဇင္းငံု စုိက္ပ်ိဳးေရး/ ရဲေမမ်ားအတြက္ ဒါဘာ မွတ္တမ္း ဆယ္မ်ိဳးဆယ္ေဘာင္ ျပည့္မွီေရး တပ္ခဲြရိကၡာ အခ်ိန္မွီ ေရာက္ရွိေရး(အခ်ိန္မွီမေရာက္ရွိပါက နီးစပ္ရာတပ္မ်ားတြင္ သြားေရာက္ေခ်းငွားျပီး ရိကၡာရေသာအခါမွ ျပန္ဆပ္ေလ့ရွိပါသည္။) တပ္ခဲြ ဖထိပ္နဲ. တပ္ခဲြ ဗဟုိကင္းတုိ.ကုိ အေထြေထြ တပ္ၾကပ္ၾကီး တစ္ဦးနွင့္အတူ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးျပီး လုပ္ကုိင္ေနရသည္မ်ားကုိ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားမေျပာျပခ်င္ေတာ့ပါ..သူတုိ.ရင္ထဲေပါ့ပါးသြားရင္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္လုိက္ပါျပီ..(ဒါကေတာ့ ရဲေဘာ္ရဲဖက္ စိတ္ထားနဲ.နားလည္မွဳ.ေပးလုိက္ခဲဖူးတာေလးပါ)အမွန္စင္စစ္ တပ္ခဲြတြင္ရွိေသာအင္အားမွာ တပ္ စု တစ္စု သာသာ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ခုလုိမ်ိဳး တာ၀န္ေတြပုိမ်ားျပီး စီမံခ်က္ေတြကုိ လက္ေတြ.အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ. ခက္ေနတာပါ..။ ဒီလုိနဲ. သူငယ္ခ်င္းေတြစံုစံုညီညီနဲ
အရက္၀ုိင္းေလးေထာင္ျပီးစကားေျပာရင္း နဲ. ကၽြန္ေတာ္တုိ.စစ္သားေတြရဲ. ဘ၀ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာေတြးေတာေနမိပါတယ္ဗ်ာ.....အရက္၀ုိင္းလဲျပီးျပီဆုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ. ငရုတ္ခ်ဥ္ေပါင္ ေရာေထာင္းေလးနဲ. ငါးဇင္ရုိင္း စေကား (၂)ေကာင္ နဲ. အားလံုး၀ုိင္းဖဲြ.ျပီးစားခဲ့ရတဲ့အရသာဟာ ေမ့ေလာက္စရာမရွိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ...ဒီလုိနဲ.ပဲ ကၽြန္ေတာ္ စခန္းမွာ (၃)ရက္ေလာက္ေနျပီး ဗုိလ္ၾကီးက ျပန္ဖုိ.အတြက္ ေျပာလာပါတယ္..ျပန္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းျပန္ရမွာပါ...အေဖာ္မပါေတာ့ ပ်င္းသလုိလုိျဖစ္သားေပါ့ဗ်ာ...
ကၽြန္ေတာ္ ကမ္းနီရြာၾကီးထဲက ေဆးခန္းကုိသြားတဲ့ စစ္တပ္ကကားနဲ.လုိက္ခဲ့ျပီး ကမ္းနီဘုတ္ဆိပ္ ကုိေရာက္ အဲဒီကမွတဆင့္ ေျမပံုျမိဳ.ကုိေရာက္ျပန္တာေပါ့ ..တစ္ညထပ္တည္းခုိျပန္ရတာေပါ့ဗ်ာ..ရခုိင္ျပည္နယ္အတြင္းက လမ္းပန္းခရီး ဆက္သြယ္ေရး မေကာင္းလုိက္ပံုမ်ားကေတာ့ ...စာဖဲြ.ေလာက္ပါတယ္(၂၀၀၄ ၀န္းက်င္းေလာက္ကေပါ့ )
ကၽြန္ေတာ္လဲ အရင္တည္းခုိခဲ့တဲ့အိမ္မွာျပန္တည္းရင္း ေအာင္တံခြန္အလာကုိေစာင့္ေမ်ွာ္ရျပန္တာေပါ့ဗ်ာ...
ကၽြန္ေတာ္နဲ. အိမ္ရွင္မိသားစုနဲ. လဲအေတာ္ေလး သံေယာဇဥ္ျဖစ္ၾကပါျပီ...ဒီလုိနဲ. ေစ်းသြား ကၽြန္ေတာ္က၀ယ္လာတဲ့ ဟင္းစားေတြကုိ ခေလးေတြနဲ. ၀ုိင္းျပီးခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကတာ တကယ့္မိသားစု၀င္ေတြအတုိင္းပါပဲဗ်ာ....(ကၽြန္ေတာ္တုိ.စစ္သားေတြဆုိတာက မိေ၀းဖေ၀းနဲ. ေမတၱာ ငတ္မြတ္ေနၾကသူေတြဆုိေတာ့ ေရငတ္တုန္းေရတြင္းထဲက်သလုိ ပါပဲဗ်ာ) ..ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲျပန္ရေတာ့မယ္..ေကာင္ေလးက ငုိတယ္ ဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္က ညီေလး မင္းေယာက်ာ္းမဟုတ္ဘူးလား မငုိနဲ. ငုိတာအကုိမၾကိဳက္ဘူး..ဆုိေတာ့ ခ်က္ခ်င္းတိတ္သြားတယ္ ဒါေပမဲ့ရင္ထဲမွာငုိေနတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိလုိက္ပါတယ္...ကၽြန္ေတာ္လဲ သူတုိ.ကုိ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ. တပ္လိပ္စာေပးျပီး အကူအညီလုိရင္ အကုိကုိေျပာ တတ္နိဳင္တာကုူညီေပးမယ္ဆုိျပီး အားေပးနွစ္သိမ့္ေပးခဲ့ရပါတယ္...ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္က အေနဆင္းရဲအစားဆင္းရဲတဲ့ စစ္သားဆုိေတာ့ သူ.ကုိဘယ္လုိမ်ား အဆင္ေျပေအာင္ကူညီနိဳင္မွာလဲဗ်ာ...ဒီေတာ့ေပးနိဳင္တာကုိေပးျပီး စိတ္ဓါတ္ခြန္အားနဲ. အားေပးခဲ့ျပီးကၽြန္ေတာ္လဲ သေဘာၤအု္ိၾကီးစီးျပီး ကၽြန္ေတာ့္တပ္ခဲြကုိ ျပန္ခဲ့ပါေတာ့တယ္ခင္ဗ်ာ....။ ေတာင္ကုတ္မေရာက္ခင္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္သေဘာၤေပၚမွပဲရွိေနတဲ့အခုိက္ေပါ့ ဆူနာမိ ျဖစ္ျပီ ဆုိတာေတာင္မသိလုိက္ပါဘူး ေတာင္ကုတ္ကုိေတာ့ အဖ်ားခတ္ရံုေလာက္ပါပဲ ငလ်င္လွဳပ္တာေလာက္ပဲ သိလုိက္တယ္ေျပာၾကတာပဲ ..ကၽြန္ေတာ္ ေမြးထားတဲ့ ေ၀သာလီဘဲ ဥေတြကေတာ့ သားမေပါက္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ...။ ဘာသက္ဆုိင္လဲေတာ့မသိပါဘူး..ေနာက္မွ သိရတာကေတာ့ ဆူနာမိ ျဖစ္ျပီးေသလုိက္ၾကတဲ့သူေတြမနည္းဆုိတာပါပဲ..။ စစ္သားေတြမွာ သတင္း ဆုိတာကုိ အခ်ိန္မွီ သိရဖုိ.ေ၀းလုိ. အျပင္ေလကၾကီးနဲ. အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနသလုိ ခံစားေနၾကရတာ ကုိယ္ေတြ.ၾကံဳမွ သိၾကမွာပါ...။(မွတ္မွတ္ရရ ဆူနာမိျဖစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က သေဘာၤေပၚမွာပဲဆုိတာပါ သိေတာင္မသိလုိက္ပါဘူး) ....။
ကၽြန္ေတာ္ တပ္ကုိျပန္ေရာက္ေတာ့ ေၾကးနန္းေတြက ေစာင့္ၾကိဳေနပါေတာ့တယ္...အလုပ္မ်ားကလဲ ပံုလုိ ကမ္းနီကုိအသြားအျပန္နဲ. ကမ္းနီ မွာေနခဲ့တဲ့ (၃) အားလံုးေပါင္း (၁၄)ရက္ေလာက္ တင္ေနတဲ့အေၾကြးေတြ ကုိ ကၽြန္ေတာ္ဆပ္ရအံုးမယ္ေလ.. လိမ္သင့္တာကုိလိမ္ အေဟာင္း(စီမံခ်က္)ေတြထဲက ကူးသင့္တာကုိကူးျပီး ကၽြန္ေတာ္ရဲ.ရံုးလုပ္ငန္းေတြကုိ အုိလံပီယာ လက္နွိပ္စက္ေလးနဲ.အတူ ရံုးခန္းေလးထဲမွာ အလုပ္ရွဳပ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ေတြးေတာမိေနတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ. လုိ ဆင္းရဲျခင္းေတြနဲ.ျပည့္ေနတဲ့ တပ္မေတာ္သားဘ၀ေတြကုိပါပဲဗ်ာ.....။ကၽြန္ေတာ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့စဥ္အခါက တပ္မေတာ္သားတစ္ေယာက္အေနနဲ. ျပည္သူလူထုအေပၚမွာ ၾကံဳသလုိ ကူညီေပးခဲ့ပါတယ္...။ လူအမ်ားရဲ. ေက်းဇူးတင္အၾကည့္နဲ.အေျပာေတြကုိ ပီတိအျပည့္နဲ.ရခဲ့ဖူးပါတယ္..ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ (စစ္သားတုိင္းဟာ နွလံုးသားရွိၾကပါတယ္ ကုိယ္ခ်င္စာတရားလဲရွိၾကပါတယ္ ျပည္သူလူထုအေပၚလဲ နားလည္ၾကပါတယ္ ဒါေပမဲ့ မတစ္ေထာင္သားသမီးေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့သူလဲပါလာနိဳင္ပါတယ္ ဒီေတာ့ လူနည္းစု မေကာင္းတာေလးကုိအေၾကာင္းျပျပီးေတာ့ တပ္မေတာ္ၾကီးတစ္ရပ္လံုးမေကာင္းပါဘူးလုိ. မေျပာသင့္ပါဘူးတပ္မေတာ္သားမ်ားမွ ေအာက္ေျခအရာရွိစစ္သည္မ်ားဟာ တေသြးတသံတစ္မိန့္ နဲ.ရပ္တည္ေနရတာျဖစ္လုိ. အထက္က အရာရွိဆုိးမ်ား ကုိယ္က်ိဳးဖက္သူမ်ားေပးတဲ့အမိန့္ကုိ မလြန္ဆန္နိဳင္တာကတစ္ေၾကာင္း သတင္းအမွန္ ျဖစ္ရပ္အမွန္ကုိ သိခြင့္ရရန္ခက္ခဲတာကတစ္ေၾကာင္းဆုိေတာ့ အမ်ားေျပာခ်င္စရာေတြျဖစ္လာတာပါ.) လုိ.ေျပာရင္း အားလံုးကုိေလးစားပါတယ္ခင္ဗ်ာ.........
မင္းလြမ္းေနာင္
No comments:
Post a Comment