အက်ိဳးေဆာင္ေႀကာင့္ အညြန္႔မက်ိဳးေစခ်င္။

( ရွင္မင္းယာ)

အိမ္ပြဲစား၊ ကားပြဲစား၊ အိမ္ေဖာ္ပြဲစား၊ အလုုပ္ပြဲစား .... စသျဖင့္ ရွင္မင္းယာတိုု ့ ျမန္မာျပည္တြင္ ပြဲစားႏွင့္ ကင္းေအာင္ ေနႏိုုင္သူ ရွားပါးလွသည္။ အရပ္အေခၚ 'ပြဲစား' ဟုု အမည္တြင္ေသာ ဤအက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ မ်ားကား အခေၾကးေငြယူ၍ ဆိုုင္ရာပိုုင္ရာ ဝန္ေဆာင္မႈေပးသူမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ဤစာစုုတြင္ အက်ိဳးေဆာင္ ေကာင္းမႈအေၾကာင္းကိုု တေစ့တေစာင္း တင္ျပပါမည္။
.
ရွင္မင္းယာ ႀကံဳေတြ႕ ခဲ့ရေသာ အက်ိဳးေဆာင္သည္ကား ႏိုုင္ငံရပ္ျခားသိုု ့ သြားေရာက္ အလုုပ္လုုပ္ကိုုင္သူမ်ားကိုု အခေၾကးေငြယူ၍ ဝန္ေဆာင္မႈေပးေသာ အလုုပ္ပြဲစားတပိုုင္း လူပြဲစားတပိုုင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ငါးႏွစ္ခန္႕က ျဖစ္ပါသည္။ ထိုုစဥ္က ရွင္မင္းယာသည္ မေလးရွားႏိုုင္ငံတြင္ အလုုပ္လုုပ္ပါသည္။ မေတြ႕တာ ၾကာျပီျဖစ္ေသာ မိခင္ႀကီးအား ခဏတာ ရန္ကုုန္ျပန္၍ ေတြ႕ဆံုုၿပီးေနာက္ အျပန္ခရီးကိုု MAS (Malaysia Lines) ျဖင့္ စီးနင္းလိုုက္ပါ လာပါသည္။ စပ္စပ္စုုစုုႏိုုင္လွေသာ ရွင္မင္းယာသည္ ဟိုုဟိုုသည္သည္ ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္ ေငးေမာရင္း ေဘးခံုုမွ ျမန္မာတိုုင္းရင္းသားျဖစ္ဟန္တူေသာ ခရီးသည္မ်ားကိုု သတိထားမိသြားပါသည္။ ပ်င္းပ်င္းရွိသည္ႏွင့္ သူတိုု ့ႏွင့္ စကားစျမည္ ေျပာဆိုုပါသည္။
.
အဆိုုပါ တိုုင္းရင္းသားကေလးမ်ားကား ျမန္မာျပည္အေနာက္ပိုုင္းရွိ ေတာင္ထူထပ္ေသာ ျပည္နယ္တစ္ခုုမွ ျဖစ္ပါသည္။ စုုစုုေပါင္း က်ားမ လူငယ္ ေလးငါးေျခာက္ဦးခန္ ့ စုုစည္း၍ ထိုုေလယာဥ္ေပၚတြင္ လိုုက္ပါလာပါသည္။ အသက္ ၁၉ ႏွစ္သာသာ ကေလးမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။မိန္းကေလး ႏွစ္ဦးပါပါသည္။ သူတိုု ့၏
အက်ိဳးေဆာင္မွာ တာေမြဘက္မွ ဝက္သားေရွာင္ၾကဥ္ေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ သူတိုု ့အားလံုုးသည္ မေလးရွားႏိုုင္ငံတြင္ အလုုပ္လုုပ္ရန္ ဂဏန္း (၇)လံုုးရွိေသာ အက်ိဳးေဆာင္ခအတြက္ အိမ္ေပါင္၊ ယာေပါင္ကာ စြန္ ့စားလာသူမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ထံုုးစံအတိုုင္းေပါ့ ... ရွင္မင္းယာ လွ်ာေတာ္ရွည္ျပန္ပါၿပီ။
.
'ငါ့ေမာင္ေလး၊ ညီမေလးေတြက မေလးရွားႏိုုင္ငံ ဘယ္ၿမိဳ႕ ၊ ဘယ္စက္ရံုုမွာ အလုုပ္ လုုပ္မွာလဲ။'
.
'မသိဘူးအစ္မ။ ပြဲစားအစ္ကိုုႀကီးက ဖီးေကာလင္းတဲ့။ အလုုပ္ကိုု ဟိုုေရာက္မွ ရွာမယ္တဲ့။'
.
'အင္ .. အလုုပ္ကိုု ဘယ္သူရွာေပးမွာလဲ။ ပိုုက္ဆံဘယ္ေလာက္ ယူလာလဲ။'
.
'ဟိုုမွာ အလုုပ္ေတြက အရမ္းေပါတယ္တဲ့။ အရမ္းရွာရ လြယ္တယ္တဲ့။ ကြ်န္မ ၁၀ ေဒၚလာ ယူလာခဲ့တယ္။'
.
ရွင္မင္းယာသည္ ရုုတ္ခ်ည္း ေလသင္တုုန္းျဖတ္သလိုု ျဖန္းခနဲ ျဖစ္သြားရသည္။ မေလးရွားတြင္ အေနၾကာသူပီပီ မေလးရွားအေၾကာင္းကိုု အသင့္အတင့္ အထာနပ္ေနပါၿပီ။ ဤေငြသည္ ထိုုစဥ္က မေလးရွားရင္းဂစ္ ၃၀ ခန္႕ႏွင့္ ညီမွ်ပါသည္။ ထမင္းတစ္နပ္ ရင္းဂစ္သံုုးက်ပ္ရွိေသာ ကာလေဒသတြင္ ေငြသံုုးဆယ္ကိုု ဘယ္ႏွစ္ရက္ သံုုးရမည္နည္း။
.
'ညီမရဲ႕ .. ေနဖိုု ့ထိုုင္ဖိုု ့ေကာ ပြဲစားက စီစဥ္ေပးမယ္တဲ့လား။'
.
'ဟိုုမွာ ပြဲစားအစ္ကိုုႀကီးအသိ ျမန္မာေတြ ရွိတယ္။ သူတိုု ့ဆီမွာ ခဏေပါင္းေနရမယ္ ေျပာတယ္။ ပိုုက္ဆံမေပးရဘူးတဲ့။'
.
ရွင္မင္းယာရင္ထဲမယ္ တရုုတ္ အသုုဘခ်သလိုု ဘင္ခရာစံုု ျမည္ဟည္းေနပါသည္။
.
'ခဏေပါင္းေနတာတင္ မဟုုတ္ဘူး။ ညည္းတိုု ့ကိုု ခဏ လူခ်င္းေပါင္းမွာေအ့... ' ဟုု စိတ္တြင္ အခါခါ ေရရြတ္မိသည္။
.
'ဟုုတ္ပါျပီ။ ဒီ ၁၀ ေဒၚလာနဲ႕ေကာ ေလာက္ပါ့မလား ညီမရယ္။'
.
'ေလာက္ပါတယ္ အစ္မရဲ႕။ ပြဲစားအစ္ကိုုႀကီးက ဒီပိုုက္ဆံက တစ္လေလာက္ ေကာင္းေကာင္း ေလာက္တယ္လိုု ့ ေျပာတယ္။'
.
ဤသိုု ့ျဖင့္ေပါ့ေလ ... စကားေရာေဖာေရာျဖင့္ ေနာက္ဆံုုးသိရသည္ကား ထိုုကေလးတစ္သိုုက္သည္ တစ္ဦးလွ်င္ ဆယ္ေဒၚလာစီျဖင့္ ေရျခားေျမျခားသိုု ့ အလုုပ္ရွာ ထြက္လာၾကသည္။ သူတိုု ့၏ အလုုပ္ဟူသည္ကား ေကာက္ရိုုးပံုုထဲ က်ေသာအပ္ျဖစ္ေၾကာင္း သူတိုု ့နားမလည္ရွာေပ။ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ကိုုကိုု၏ ပ်ားရည္ဝမ္းခ် အိပ္မက္ေရႊျပည္ႀကီး ကိုုသာ အဟုုတ္မွတ္ေနၾကေလ၏။ မေနႏိုုင္သည့္အဆံုုး ရွင္မင္းယာတစ္ေယာက္ လက္ထဲပါသမွ် ပိုုက္ဆံကေလးအား သူတိုု ့အား မွ်ေဝေပးလိုုက္ပါ၏။ ဖုုန္းနံပါတ္လည္း ေပးလိုုက္ပါ၏။
.
ကြာလာလမ္ပူ ေလဆိပ္သိုု ့ ဆိုုက္ေရာက္ေသာအခါတြင္ကား စိတ္မေျဖာင့္ျခင္းႀကီးစြာျဖင့္ သူတိုု ့ေနာက္မွ တေကာက္ေကာက္ လိုုက္ကာ ပြဲစားဆိုုသူကိုု စကားစျမည္ေျပာရန္ ေစာင့္ေနမိပါသည္။ မၾကာပါေခ်။ လက္သန္းလံုုး ခန္ ့ ေရႊဆြဲႀကိဳးႀကီး တဝင္းဝင္းျဖင့္ ကိုုေရႊပြဲစားကား သြားအျဖီးသားျဖင့္ ေရာက္လာေခ်သည္။
.
ရွင္မင္းယာသည္ကား ရွိသမွ် သံေသးသံေညာင္ေလးအား အားကုုန္ညွစ္၍ ..
.
'အစ္ကိုုက ပြဲစားလား။ သူတိုု ့ကိုု ဘယ္ေခၚသြားမွာလဲ။ လိပ္စာေလး၊ ဖုုန္းနံပါတ္ေလး ေပးလိုု ့ရမလား အစ္ကုုိ။'
.
ေစာေစာက သြားျဖီးေနေသာ ကိုုေရႊအက်ိဳးေဆာင္၏ မ်က္ႏွာကား ရုုတ္ခ်ည္း ညိဳကာေမွာင္ကာျဖင့္ ..
.
'ကိုုယ္နဲ႕မဆိုုင္ပဲ ဝင္ပါတယ္။ BODOH! (ေ-ာက္ရူး)'
.
ဟူ၍ ရွင္မင္းယာအား ေရႊေမတၱာပိုု ့သကာ သုုတ္ေခ်တင္သြားေလသတည္း။
.
(မွတ္ခ်က္။ ကိုုယ္ေတြ႕ အေတြ႕အႀကံဳျဖစ္ပါသည္။)