မေလးရွားသုိ႔ အိမ္အကူပါမစ္ၿဖင့္ ေစလြတ္ရန္ေဆြးေႏြးပြဲအား ဝုိင္းဝန္းကန္႔ကြက္ေပးၾကပါ (ေပးစာ)

Saiaipee Kyaukme

 

မေလးရွားဆုိတာနဲ႔ ကုန္က်စာရိတ္ခပ္ပါးပါးဆုိေတာ႔ စိတ္ဝင္စားသူက မ်ားသားလားဗ်ာ။   ေဟာ.................
ေရာက္လာၿပန္ၿပီ မေန႔ကတစ္သုတ္၊ ဒီေန႔တစ္သုတ္ ေနာက္ထပ္ေရာက္လာဖုိ႔လဲ ၾကားရပါ၏။   တစ္ကယ္တမ္း
ေရာက္လာၾကေတာ႔  ဒုကၡေတြနဲ႔  ဆီးေတြ႕ရတာပါပဲ။ အဆင္မေၿပမႈေတြက ေပါင္းစုံ။   အလုပ္အကုိင္မေကာင္း
တာက   တစ္မ်ဳိး၊  ေငြလဲႏူန္းက်ဆင္းတာက  တစ္ဖုံ၊  ဟုိကႏွိပ္စက္၊  ဒီကႏွိပ္စက္     မ်က္ရည္နဲ႔မ်က္ခြက္ေတြ
ဒုနဲ႔ေဒး။ အဆင္မေၿပတာမ်ားလာေတာ႔ႀကဳံသလုိေၿဖရွင္းၾကရေတာ႔တာပါပဲ။တစ္ခ်ဳိ႕တစ္ဝက္မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔
ဘဝပ်က္သူေတြပ်က္။ တစ္ခ်ဳိ႕တစ္ဝက္ အရက္ခြက္နဲ႔ ေရစုန္ေမွ်ာသူေမွ်ာ။ တစ္ခ်ဳိ႕တစ္ဝက္ ဘဝက ေနတတ္ရင္
ေက်နပ္စရာၾကီးဆုိကာ စိတ္ရွိတုိင္း ေပ်ာ္သူေပ်ာ္။  (အိမ္က မိဘေတြေတာ႔ ဒူးနဲ႔မ်က္ရည္သာ သုတ္ရေပသေပါ႔)
ဒီလုိဒုကၡေတြတစ္ေလွၾကီးနဲ႔ေတာင္  ထပ္ၿပီးၾကားသိလာရပါတယ္၊  “မေလးရွားကုိ အိမ္အကူပါမစ္နဲ႔   ေခၚယူဖုိ႔”
ေဆြးေႏြးၾကပါသတဲ႔။ က်ေနာ္တုိ႔ မေလးရွားမွ ေမာင္မယ္မ်ား ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ကုန္ၾကပါေတာ႔တယ္။    အိမ္အကူ
ပါမစ္နဲ႔သာ မေလးကုိလာၾကမယ္ဆုိရင္ က်ဳပ္ညီမငယ္တုိ႔ဒုကၡေတြ႕ၾကမွာေၿမၾကီးလက္ခတ္မလြဲပါပဲ။ ဒါေတြေတြး
ရင္း ရင္ေလးမိတာေၾကာင္႔ ဒီေပးစာေလး ေရးပုိ႔လုိက္ရပါတယ္။

(ဥပေဒလက္တစ္လုံးၿခား လူကုန္ကူးမႈမ်ား)

ၿမန္မာၿပည္ကေန ၿပည္ပထြက္ခြာ အလုပ္လုပ္ၾကတဲ႔သူေတြဟာ  လူကုန္ကူးမႈအခံရဆုံးႏူိင္ငံေတြကုိ  ၿပပါဆုိရင္
မေလးရွားနဲ႔ထုိင္းဟာ လူကုန္ကူးမႈအမ်ားဆုံးလုိ႔  ကၽြန္ေတာ္ခန္႔မွန္းမိပါတယ္။ မေလးရွားမွာ  လူကုန္ကူးမႈဟာ
ၿမင္႔တက္ေနဆဲပါ။ မေလးကုိလာၾကတဲ႔သူအမ်ားစုဟာ (အမ်ားအားၿဖင့္) ပညာတတ္နည္းပါးလွပါတယ္။  ရုိးရုိး
သားသား ေတာသူ၊ေတာင္သားေတြမ်ားၿပီး အခ်ဳိ႔တစ္ဝက္မွာ မိမိလူကုန္ကူးခံရတာေတာင္ မသိလုိက္ပဲ  အိမ္
ၿပန္ေရာက္သြားသူေတြလဲ မနည္းလွပါ။ ရက္စက္ယုတ္မာေသာ
လူလိမ္မ်ားရဲ႕လွည့္ကြက္ေအာက္မွာ  ေခါင္းငုံ႔
ခံခဲ့ရၿပီး မ်က္ရည္သုတ္ခဲ႔ရသူမ်ားလဲ မနည္းလွပါ။  အမ်ားအားၿဖင့္ မေလးရွားကုိလာၾကတဲ႔သူေတြဟာ  ၿမန္မာ
ၿပည္က ေအးဂ်င့္၊ပြဲစားမ်ားရဲ႕ဒဏ္ကုိ အနည္းနဲ႔အမ်ား  ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။  လုိအပ္တာထက္  ဝန္ေဆာင္ခေတြ
ပုိေပးခဲ့ၾကရသလုိ၊တစ္ဖက္ႏူိင္ငံေရာက္တဲ့အခါမွာလဲတာဝန္ယူေပးၿခင္းမရွိၾကပါဘူး။ လူေတြကုိ ၾကက္ကေလး
ငွက္ကေလးေရာင္းဝယ္သလုိမ်ဳိး ရက္စက္ၾကပါတယ္။ဒီလုိအခက္အခဲေတြနဲ႔ မေလးကုိေရာက္လာေပမဲ႔ မေလး
ဘက္မွာလဲ လူကုန္ကူးခံၾကရသူေတြ မ်ားၿပားလွပါတယ္။ မေလးရွားရဲ႕ ယခုေနာက္ပုိင္းၿပဌာန္းလုိက္တဲ႔ ၿပည္ပ
အလုပ္သမားေခၚယူခြင္႔ဟာ အလုပ္သမားေခၚယူလုိတဲ႔ အလုပ္ရွင္တုိင္းဟာ ရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံေငြ(ရင္းဂစ္-တစ္သိန္း)
အထက္ၿပႏူိင္တဲ႔  လုပ္ငန္းရွင္မ်ားသာ အလုပ္သမားေခၚယူခြင့္ေပးပါေတာ႔တယ္။  ဒီအေၿခအေနဟာ  လုပ္ငန္း
ေသးေလးေတြမွာ အလုပ္သမားေခၚယူလုိတဲ့ အလုပ္ရွင္မ်ားဟာ ေခါင္းကုိက္စရာအေၿခအေနတစ္ရပ္ၿဖစ္လာပါ
ေတာ႔တယ္။ ဒီအခက္အခဲကုိ မေလးေအးဂ်င္႔မ်ားဟာ မိမိတုိ႔ကုမၸဏၰီမ်ားကုိဟန္ၿပလုပ္ကာ မေလးအစုိးရထံမွာ
အလုပ္သမားေခၚယူခြင့္တင္ကာ ရရွိလာတဲ႔အလုပ္သမားေခၚယူခြင့္ပါမစ္မ်ားကုိ လုပ္ငန္းေသးမ်ားမွာ ၿပန္လည္
ေရာင္းခ်ၾကပါေတာ႔တယ္။ ရက္စက္ယုတ္မာတဲ႔ လူကုန္ကူးနည္းတစ္မ်ဳိးပါ။ လူကုန္ကူးေရာင္းခ်ခံရတဲ႔ အလုပ္
သမားမ်ားဟာ လစာအက်ဳိးခံစားခြင့္အေၿမာက္အမ်ားဆုံးရႈံးခဲ႔ရၿပီး လစာ(လုံးဝ)မရရွိၿခင္း၊ လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရး
မွစစ္ေဆးခံရတဲ႔အခါမွာ (မိမိခ်ဳပ္ဆုိခဲ႔ေသာကုမၸဏၰီတြင္သာ အလုပ္လုပ္ကုိင္ခြင္႔ရွိၿပီး၊ အၿခားလုပ္ငန္းတြင္ ဝင္
ေရာက္လုပ္ကုိင္ပါက ပါမစ္စာခ်ဳပ္မွာပ်က္စီးသြားၿခင္းေၾကာင့္) ပါမစ္အစစ္အမွန္မဟုတ္ၿခင္းေၾကာင့္ အဖမ္းခံရ
ၿခင္း စတဲ႔နစ္နာဆုံးရႈံးမႈေတြ ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။ (လူကုန္ကူးခံခဲ႔ရေသာ ဘဝေလးမ်ားအေၾကာင္း      ကၽြန္ေတာ္
ယခင္က တစ္ေစ႔တစ္ေစာင္းေရးသားခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ေအာက္ဆုံးမွာ ဖတ္ရႈလုိသူမ်ားအတြက္     ထည့္သြင္းေပး
သြားပါမယ္ခင္ဗ်ာ။ )


(လက္ရွိမေလးရွားရဲ႕ အလုပ္အကုိင္အေၿခအေန)

လက္ရွိမေလးမွာ “အေထြေထြလုပ္သား ပါမစ္” နဲ႔ေတာင္ အဆင္ေၿပဖုိ႔မလြယ္ကူလွတဲ႔ အေၿခအေနပါ။ (၂၀၀၉)
ေနာက္ပုိင္း ေငြလဲႏူန္းက်ဆင္းလာၿပီးေနာက္မွာ မေလးမွာလာၾကတဲ႔ အလုပ္သမားေတြ  အဆင္မေၿပမႈအရမ္း
မ်ားလာခဲ႔ပါတယ္။ လက္ရွိမေလးရဲ႕ အေထြေထြလုပ္သား အေၿခခံလစာဟာ တစ္ရက္မွာ (ရင္းဂစ္ ၂၁) သာ ရွိ
ပါေတာ႔တယ္။ တစ္ရက္ရဲ႕ စားစာရိတ္ဟာ ထမင္းတစ္နပ္မွာ ဆုိင္မွာဝယ္စားခဲ႔ရင္ (ရင္းဂစ္ ၆က်ပ္) ရွိပါတယ္။
တစ္ရက္ထမင္း(၂)နပ္(၁၂က်ပ္)မနက္ခင္းလၻက္ရည္ေသာက္၊မုန္႔စား(၃က်ပ္)အပုိအသုံးစာရိတ္မပါရင္ေတာင္
ရင္းဂစ္ (၁၅က်ပ္) ကုန္ေနပါၿပီ။ ပုိေငြ (၆က်ပ္) မွာ  ကြမ္းစား၊ေဆးေသာက္တတ္ရင္  ဘာမွမက်န္ေတာ႔ပါဘူး။
ဒီအေၿခအေနကုိေရာက္လာေတာ႔ အေထြေထြလုပ္သားေတြေတာင္ အရင္းၿပန္ရဖုိ႔မနည္းရုန္းကန္ေနရပါတယ္။
ဒီလုိအေၿခအေနဆုိးမွာ အေထြေထြအလုပ္သမားပါမစ္နဲ႔ေတာင္မွ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ မေလးကုိလာမယ္
ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ (လုံးဝ) အားမေပးပါဘူး။ မေလးရွားရဲ႕ အိမ္အကူလခဟာ  (ရင္းဂစ္-၅၀၀-၆၀၀) ၾကားမွာပဲ
ရႏူိင္ပါတယ္။ ဘယ္လုိမွ အဆင္မေၿပႏူိင္တဲ႔ ယခုလုိအိမ္အကူပါမစ္နဲ႔ဆုိခဲ႔ရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္
ကန္႔ကြက္ပါတယ္ဗ်ာ။  မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝဟာ  ႏုနယ္လြန္းလွပါတယ္။   ေယာက်ၤားသားေတြလုိ
အဆင္မေၿပလာရင္ ေနထုိင္ခြင့္ပါမစ္မဲ႔ (Over Stay) ေနဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္ကူတဲ႔ကိစၥပါ။ ခုိကုိးရာမဲ႔ ထြက္ေပါက္
မဲ႔ ဘဝစေတးရမယ္ဆုိရင္ တစ္ကယ္ရင္နာစရာေကာင္းလွပါတယ္။ မိန္းမသားဘဝဟာ  “အနာေပၚတုတ္က်မွ
အနာၿဖစ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ က်တဲ႔တုတ္ေၾကာင့္လဲ အနာၿဖစ္သြားတတ္ပါတယ္” ဗ်ာ။

(မေလးရွားရဲ႕ အိမ္အကူၿပႆနာ)

လက္ရွိ မေလးမွာအိမ္အကူပါမစ္နဲ႔ဝင္ေရာက္လုပ္ကုိင္သူအမ်ားစုကေတာ႔ အင္ဒုိနီးရွားလူမ်ဳိးစုမ်ားနဲ႔ ဖိလစ္ပုိင္
အနည္းငယ္ရွိပါတယ္။ အင္ဒုိလူမ်ဳိးမိန္းကေလးအမ်ားစုဟာ မေလးမွာ  အိမ္အကူပါမစ္နဲ႔  လာေရာက္ၾကတာ
မ်ားပါတယ္။ ယခင္ထဲက မၾကာခဏ အထိကရုဏ္းၿဖစ္တတ္တဲ႔ အင္ဒုိအစုိးရနဲ႔ မေလးအစုိးရဟာ ယခုလက္ရွိ
အခ်ိန္မွာေတာ႔ အင္ဒုိမွအိမ္အကူပါမစ္မ်ားကုိ ပိတ္သိမ္းလုိက္ပါၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာ လုိအပ္လာတဲ႔ အိမ္အကူမ်ားကုိ
အလုပ္မွာတက္ၾကြၿခင္း၊ မခုိမကပ္လုပ္ၿခင္း၊ သစၥာရွိၿခင္းအစရွိတဲ႔ ၿမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားကုိ အလုပ္ရွင္မ်ားက မ်က္
ေစာင္းထုိးလာတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ခန္႔မွန္းရပါတယ္။ လက္ရွိလုပ္ကုိင္ေနၾကတဲ႔ အင္ဒုိလူမ်ဳိးမ်ားဟာ မေလး
နဲ႔ စကားတူ (အင္ဒုိစကား သပ္သပ္ရွိထားေပမဲ႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တူပါတယ္) ဘာသာတူၿဖစ္တာေတာင္
မွ မေလးကအလုပ္ရွင္ေတြက အင္မတန္ႏွိပ္စက္ၾကပါတယ္။ အလုပ္ကုိ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္မရွိခုိင္းေစၿခင္း
အစားအေသာက္ ပုံမွန္မေကၽြးၿခင္း၊ စားၾကြင္းစားက်န္မ်ားသာေကၽြးၿခင္း၊ ၿပင္းထန္စြာရုိက္ႏွက္ၿခင္း၊ လူအမ်ား
ၾကားတြင္ (အရွက္သိကၡာထိပါးေသာ) ဆဲေရးတုိင္းထြာၿခင္း အစရွိတဲ႔ၿပႆနာမ်ားခံၾကရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔
မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ အင္ဒုိအိမ္အကူတစ္ေယာက္အား အိမ္ရွင္မွခင္းထားေသာေၾကြၿပားၾကားမ်ားကုိပြန္းပဲ႔မွာစုိး၍
ဆုိကာ သြားပြက္တံၿဖင့္တုိက္ခုိင္းသည္ပင္  ၿမင္ခဲ႔ရဖူးပါတယ္။  ဒီလုိ  စကားတူ၊ ဘာသာတူေတြေတာင္ အဲလုိ
ႏွိပ္စက္ခံၾကရတယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ၿမန္မာလူမ်ဳိးဆုိရင္ ဆုိဖြယ္ရာပင္ရွိေတာ႔မည္မဟုတ္ပါ။   ကၽြန္ေတာ္
တုိ႔ဆီက (အတန္းပညာနည္းပါးလွတဲ႔) ၿမန္မာမိန္းကေလးေတြဟာ အဂၤလိပ္စကားအေၿခခံ နည္းပါလွပါတယ္။
ဘာသာမတူ၊လူမ်ဳိးမတူ၊စကားမတူတဲ႔ဒီလုိေနရာမ်ဳိးမွာ ဘယ္ေလာက္ထိဒုကၡေရာက္ႏူိင္မလဲဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္
ေတြးေတာင္ မေတြးရဲပါဘူးဗ်ာ။

(ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အိမ္အကူၿမန္မာညီမတစ္ေယာက္နဲ႔ဆုံၿခင္း)

(၂၀၀၇) ေမလပုိင္းေလာက္တုန္းက  (ရက္အတိအက်ေတာ႔ မမွတ္မိေတာ႔ပါ) Ipoh ၿမဳိ႕ Goping Bus Station
မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အား သြားၾကဳိစဥ္က အၿဖစ္ပ်က္ေလးတစ္ခု ေၿပာၿပခ်င္မိပါတယ္။   ထုိညီမငယ္မွာ
ခ်င္္းလူမ်ဳိးတုိင္းရင္းသားတစ္ေယာက္ၿဖစ္ၿပီး  မေလးရွားသုိ႔  ေအာက္လမ္း (တရားမဝင္ခုိးဝင္)   မွလာေရာက္
ခဲ႔သူတစ္ေယာက္ပါ။  ၿမန္မာစကားပင္  လုံးေစ႔ေအာင္မေၿပာတတ္ရွာပါ။  ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဆုံေတာ႔  ထုိညီမငယ္မွာ
သူမအိမ္အကူအလုပ္လုပ္ခဲ႔ေၾကာင္း၊   အိမ္ရွင္၏သားမွ  မတရားအဓမၼၿပဳက်င့္ရန္ႀကံစည္ရာ သူမမွၿငင္းဆန္၍
ရုိက္ႏွက္ခဲ႔ေၾကာင္း၊   အလုပ္ရွင္ၿပန္လာေသာအခါ  သားၿဖစ္သူအား  အၿပစ္မယူသည့္အၿပင္  သူမအားထပ္မံ
ရုိက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ကာ   မီးပူၿဖင့္လက္အားကပ္ၿပီး  ႏွိပ္စက္ေၾကာင္း၊    သူမေၾကာက္ရြံ႕ကာထြက္ေၿပးလာေပမဲ႔
ဘယ္ကုိမွ   မသြားတတ္ေသးေၾကာင္း၊   သူမွမိတ္ေဆြမ်ားအားဆက္သြယ္ကာ   လာေခၚခုိင္းရန္   ပုန္းခုိစရာ
တစ္ေနရာရွာေပးပါလုိ႔  အကူအညီလာေတာင္းရွာပါတယ္။   ကၽြန္ေတာ႔္မွာ   ရင္ထဲထိၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ ခံစား
နာက်င္မိပါတယ္ဗ်ာ။ သူမညာလက္တစ္ေထာင္ဆစ္မွ    လက္ဖ်ံၾကားမွာ  ေလးလက္မခန္႔ၾကီးတဲ႔ မီးပူဒဏ္ရာ
ၾကီးနဲ႔၊ ပါးလဲေယာင္ေနသလုိ ႏူတ္ခမ္းတစ္ဖက္လဲ  ကြဲသည္အထိ   ႏွိပ္စက္ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ ေက်ာၿပင္
မွာလဲ အက်ၤ ီစုတ္သည္ထိ ရုိက္နွက္ထားတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။   ကၽြန္ေတာ္လဲ ကားကြင္းထဲက ေတြ႕တဲ႔ၿမန္မာ
လူမ်ဳိးေတြကုိ အနည္းငယ္ရွင္းၿပကာအကူအညီေတာင္းၾကည့္ေတာ႔  မ်ဳိးခ်စ္မိတ္ေဆြမ်ားဝုိင္းဝန္းကူညီခဲ႔ၾကၿပီး
ရင္းဂစ္ (၂၀၀) ေက်ာ္ေလာက္ ကူညီေငြရလုိက္ပါတယ္။   တစ္နာရီခန္႔အၾကာမွာေတာ႔  ခ်င္းလူမ်ဳိးေယာက်ၤား
ႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာကာ   ခ်င္းဘာသာစကားနဲ႔ေၿပာဆုိၾကၿပီး  သူမကုိကူညီေပးမည္ဆုိကာ  ေခၚသြားခဲ႔ၾက
ပါတယ္။  ကၽြန္ေတာ္  ခဏတာၿမင္ေတြ႕ခဲ႔ေသာ   အဲဒီအၿဖစ္အပ်က္ေလးဟာ   တစ္သက္တာမေမ႔ႏိူင္ေအာင္
ထိတ္လန္႔စရာေကာင္းလြန္းပါတယ္။  ဒီလုိအၿဖစ္အပ်က္ေတြ မေလးရွားမွာ ဘယ္ေလာက္ထိမ်ားၿပားေနမလဲ။
အရုိးခံဘဝေလးေတြ ညဳိးႏြမ္းေနတာ ကၽြန္ေတာ္ထပ္လဲ မၿမင္လုိေတာ႔ပါဗ်ာ။

တစ္ေန႔က မေလးရွားအသံလြင္႔ဌာနကေန ၿမန္မာအစုိးရ သမၼတဦးသိန္းစိန္တုိ႔ဘက္မွ မေလးရွားသုိ႔အိမ္အကူ
ပါမစ္ၿဖင့္ အလုပ္သမားသြင္းခြင့္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိခဲ႔တယ္လုိ႔ သတင္းထုတ္ၿပန္သြားပါတယ္။ (သူတုိ႔ကပဲ ေၿပာ
ရတယ္ရွိေသးတယ္ဗ်) ၿမန္မာၿပည္ထုတ္သတင္းစာမွာေတာ႔ မေလးရွားအစုိးရဘက္က ကမ္းလွမ္းခဲ႔ၿပီး လက္ခံ
ဖုိ႔ ညိွႏူိင္းေဆြးေႏြးဆဲပါတဲ႔။ ဘယ္ဘက္ကေၿပာတာမွန္မွန္ ဒီသတင္းၾကားၿပီးထဲက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ရင္ပူမိတာ
အမွန္ပါဗ်ာ။ မေလးရွားလက္ရွိအေၿခအေနနဲ႔ဟာ  အိမ္အကူေတြလာဖုိ႔ လုံးဝ (လုံးဝ)  မသင့္ေတာ္ေတာ့ပါဘူး။
အႏၱရာယ္အရမ္းမ်ားသလုိ  အရုိးခံၿမန္မာ  မိန္းကေလးေတြ  မ်က္ရည္ပင္လယ္ေဝကာ  ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ
မိသားစုေတြ ဘဝပ်က္ၾက မ်က္ရည္ေဝၾကရမဲ႔အၿဖစ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္လက္ပုိက္ကာ ဥေပကၡာမၿပဳရက္တာေၾကာင့္
ဒီေပးစာေလးကုိ ေရးလုိက္ရတာပါ။ မ်ဳိးခ်စ္မိတ္ေဆြမ်ား ဒီေဆြးေႏြးပြဲကုိ ဝုိင္းဝန္းကန္႔ကြက္ေပးၾကပါ။ ေဆြးေႏြး
ပြဲအတည္ၿဖစ္ခဲ႔ရင္ေတာင္ စာေရးဆရာ၊ဆရာမမ်ား ပညာေပးေဆာင္းပါးေလးေတြေရးကာ  မေလးကုိမလာၾက
ဖုိ႔ စည္းရုံးတားၿမစ္ေပးၾကပါလုိ႔ ဒီေနရာကေနပဲ ကၽြန္ေတာ္ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္ဗ်ာ။
ေပးစာအရွည္ၾကီးကုိ သီးခံကာဖတ္ေပးၾကတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

စုိင္းအုိက္ပီး (ေက်ာက္မဲ)
ေခတၱ-မေလးရွား
14.4.2012 (06:46 am)