အေတာင္မစံုမီ ပ်ံသန္းေနၾကတဲ့ ငွက္ငယ္မ်ား
သူမအသက္အ႐ြယ္ကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ မိဘရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ နားခိုၿပီး သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔အတူ စာသင္ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းစာ သင္ၾကားရမယ့္ အ႐ြယ္ေလးပါ။ ဒါေပမဲ့ အသက္႐ြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ သူမ႐ုပ္ရည္ကေတာ့ ေနထိပန္းတပြင့္လို စိုေျပျခင္းမရွိ၊ ပင္လယ္ျပင္က်ယ္ကို လက္ပစ္ကူးလို႔ ေျခကုန္လက္ပန္းက် ႏြမ္းလ်ေနဘိသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္ကတည္းက အိႏိၵယ-ျမန္မာနယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးျဖစ္တဲ့ အိုက္ေဇာလ္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ရွိလာခဲ့တဲ့ သူမဟာ မိသားစု စားဝတ္ေနေရး အတြက္ တလ အိႏိၵယ ႐ူပီးေငြ ၁ဝဝဝ (ျမန္မာေငြ ၂၅၀၀၀ က်ပ္) နဲ႔ မိသားစု အိမ္တအိမ္မွာ အိမ္ေဖာ္ အျဖစ္ လုပ္ကိုင္ ေနသူတဦးပါ။
“ျမန္မာျပည္မွာ စီးပြားေရးအဆင္မေျပလို႔ ဒီဘက္ကိုထြက္လာၿပီး အိ္မ္ေဖာ္ အလုပ္လာလုပ္တာပါ။ က်ပ္ေငြ ၂၅ဝဝဝ ေက်ာ္ဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္က မိဘေတြဆီကို အနည္းက်င္းေတာ့ ပို႔နိုင္တာေပါ့ေနာ္” ဟု သူမက ဆိုသည္။
ရရွိတဲ့ လခေငြေလးကို မသံုးရက္ဘဲ ျမန္မာျပည္က မိသားစုကို တလ က်ပ္ေငြ ၁ဝဝဝဝ ခန္႔ ပံုမွန္ျပန္ပို႔ေလ့ရွိတယ္လို႔လည္း သူမက ေျပာပါတယ္။
အိမ္ေဖာ္ အလုပ္ဆိုတဲ့အတိုင္း အိမ္ရွင္မိသားစုေတြရဲ႕အဝတ္ အစားေတြကို ေန႔တိုင္း ေလွ်ာ္ဖြတ္၊ ထမင္း၊ ဟင္းခ်က္ျပဳတ္၊ အိမ္မႈကိစၥမွန္သမွ်ကို သူမတဦးတည္း ဒိုင္ခံ လုပ္ကိုင္ေနရတာပါ။
ျမန္မာျပည္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစုေတြရဲ႕ စား၀တ္ေနေရး ေခ်ာင္လည္ေစဖို႔အတြက္ ပင္ပန္းတဲ့ဒဏ္ကို ခဏတာ ေမ့ေလ်ာ့ထားၿပီး ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ေနရသူပါ။
သူမအတြက္ အားလပ္ရက္ဆိုလို႔ တနဂၤေႏြေန႔ တရက္ပဲ ရွိတာမို႔ အဲဒီေန႔မွာ ဘုရားေက်ာင္းတက္ ၀တ္ျပဳအၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ထံုးစံအတိုင္း ထမင္း၊ ဟင္း ခ်က္ျပဳတ္ျခင္းနဲ႔ တေန႔တာ အားလပ္ရက္ ကုန္ဆံုးသြားျပန္ပါတယ္။
အိႏိၵယႏိုင္ငံ၊ အေရွ႕ေျမာက္ေဒသမွာ ရွိတဲ့ မီဇိုရမ္ျပည္နယ္၊ အိုင္ေဇာလ္ၿမိဳ႕မွာ သူမလို အိမ္ေဖာ္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကို္င္ေနသူ ျမန္မာႏိုင္ငံသား စုစုေပါင္း ၁၀၀၀ ထက္မနည္း ရွိပါတယ္။ အမ်ားစုဟာ ခ်င္းလူမ်ဳိးေတြျဖစ္ၿပီး၊ အိႏိၵယနယ္စပ္နဲ႔ ထိစပ္ေနတဲ့ စစ္ကိုင္းတိုင္း ကေလးၿမိဳ႕နဲ႔ ခ်င္းျပည္နယ္က လာၾကပါတယ္။
အိမ္ေဖာ္ လုပ္ငန္းမွာ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္သူေတြရဲ႕ ပ်မ္းမွ်လစာဟာ တလမွာ ႐ူပီး ၈၀၀ ကေန ၁၂၀၀ အထိ ပံုမွန္ ရရွိၾကပါတယ္။ ေန႔တြက္ စရိတ္နဲ႔ တြက္ၾကည့္ရင္ တေန႔ ႐ူပီး ၃၀ သာသာ ရွိတဲ့အတြက္ ကမၻာမွာ လုပ္အားခ အနည္းဆံုး ရရွိၾကသူေတြလို႔လည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
ခုလို အိမ္ေဖာ္ လုပ္ကိုင္သူေတြထဲမွာ ျမန္မာျပည္က တကၠသိုလ္နဲ႔ ေကာလိပ္အဆင့္ရွိသူ ေက်ာင္းသူတခ်ဳိ႕လည္း ရွိၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းဆက္တက္ႏိုင္ေရးအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေက်ာင္းစရိတ္ေတြကို အိမ္ေဖာ္ လုပ္ရင္း ရွာေဖြစုေဆာင္းေနရတာပါလို႔ ကေလးၿမိဳ႕နယ္၊ ပ်ဥ္းေတာ္ဦး ရြာက ခ်င္းအမ်ဳိးသမီး ပီြးသဲက အခုလို ေျပာျပပါတယ္။
“တကၠသိုလ္လည္း ဆက္တက္ခ်င္တယ္။ အိမ္ကလည္း အဆင္မေျပဘူး ဆက္မထားႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔ က်မလည္း ဒီဘက္ကို လာၿပီး ေက်ာင္းစရိတ္ အတြက္ အလုပ္ လာလုပ္ေနရတာပါ” ဟု သူမ အေျခအေနကို ျပန္ေျပာျပေနသည္။
သူမဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က ၁၀ တန္းစာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္ခဲ့သူ ျဖစ္ေပမယ့္ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးခက္ခဲမႈေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ပညာ ဆက္လက္သင္ၾကားဖို႔ အေရးကို ေခတၱ ရပ္နားလိုက္ရတာပါ။
ျပည္ပမွာ အိမ္ေဖာ္ လုပ္ငန္းေတြမွာ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ လံုၿခံဳမႈမရွိတဲ့အျပင္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေစာ္ကားမႈ မ်ားလည္း ႀကံဳေတြ႔ေနၾကပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့၂၀၀၆ ခုႏွစ္က၊ အိုင္ေဇာလ္ၿမိဳ႕၊ ဇာေကာ့တ္ ရပ္ကြက္၊ မိသားစုအိမ္တခုမွာ အိမ္ေဖာ္ လုပ္ေနတဲ့ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ဖလမ္းၿမိဳ႕ ဇာတိျဖစ္တဲ့ ဘြဲႏိုက္ဆုန္း အသက္ (၁၉)ႏွစ္ ကို ေဒသခံတဦးက သတ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအျဖစ္ပ်က္ဟာ လက္ရွိ အိမ္ေဖာ္လုပ္ငန္းေတြမွာ လုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြအတြက္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ တခုျဖစ္ေနသည့္အျပင္၊ စိုးရိမ္ေၾကာက္႐ြံ႕မႈေတြ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစုေတြရဲ႕ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေတြးကာ အရဲစြန္႔ၿပီး လုပ္ကိုင္ေနၾကဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနမတည္မၿငိမ္မႈ ဂယက္ေၾကာင့္ အဖက္ဖက္က ခ်ဳိ႕တဲ့ေနတဲ့ ျပည္သူလူထုေတြဟာ ပိုမိုဆိုး႐ြားလာတဲ့ အေျခအေနကို လတ္တေလာ ေျဖရွင္း ႏုိင္ေရး အတြက္ နီးစပ္ရာ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြကို ထြက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကပါတယ္။
ျမန္မာ့ အိမ္နီးျခင္းႏိုင္ငံ၊ မီဇိုရမ္ျပည္နယ္ မွာ ေဒသထြက္ကုန္ဆိုလို႔ ၀ါး၊ ဂ်င္းနဲ႔ င႐ုတ္သီး စတဲ့ သီးႏွံေတြသာ ထြက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္တိုင္းလိုလိုမွာ လွ်ပ္စစ္ အသံုးအေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ တီဗီ၊ ေရခဲေသတၱာေတြကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။
မိသားစု တစုမွာ အစုိးရ၀န္ထမ္း တေယာက္ရွိရင္ အပို၀င္ေငြ မရွိခဲ့ရင္ေတာင္ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးက အဆင္ေျပေနၿပီး၊ အသင့္တင့္ ေနႏိုင္တာကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။
အခုလို ျဖစ္ေနတာဟာ ဒီမိုကေရစီကိုအေျခခံထားတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ေနတာက တေၾကာင္း၊ ျပည္နယ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေၾကာင့္ လို႔လည္း ေယဘုယ် ထင္ျမင္သံုးသပ္ႏုိင္ပါတယ္။
တခ်ိန္က သယံဇာတေပါႂကြယ္၀ၿပီး၊ ခ်မ္းသာတဲ့ ႏိုင္ငံအျဖစ္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အခုဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးက မတည္ၿငိမ္၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းက တရိပ္ရိပ္တက္၊ ရရိွတဲ့ လစာနဲ႔ မမွ်တဲ့အတြက္ လူထုဟာ ဆင္းရဲတြင္းထဲ ေရာက္ေနပါတယ္။
အိႏိၵယႏိုင္ငံ၊ မီဇိုရမ္ျပည္နယ္မွာ ေရာက္ရွိေနၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အေရအတြက္ဟာ ၅ ေသာင္းကေန ၁ သိန္းအၾကား ရွိတယ္လို႔ လူ႔အခြင့္အေရး အစီရင္ခံစာတခ်ဳိ႕မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
လက္ရွိ မီဇိုရမ္ျပည္နယ္ကိုေရာက္လာၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအမ်ားစုေတြဟာ ေန႔စားအလုပ္ေတြျဖစ္တဲ့၊ စားပြဲထိုး၊ လႊဆြဲ၊ အိမ္ကူ၊ ယက္ကန္း၊ အရက္ခ်က္ စတဲ့လုပ္ငန္း ေတြမွာ ၀င္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ေနၾကပါတယ္။
ေက်ာင္းပညာ သင္ယူတဲ့အ႐ြယ္မွာ တိုင္းတပါးကိုထြက္ခြာၿပီး မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္ေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြဟာ အမွန္တကယ္ေတာ့ အေတာင္မစံုခင္ မိခင္အသိုက္အၿမံဳကို စြန္႔ၿပီး မိုးေပၚပ်ံသန္းေနၾကတဲ့ အပ်ံသင္စ ငွက္ေတြလိုပါပဲ။
စစ္မုန္းလူ
