ေဆာင္းပါးရွင္ Zay Yar on Monday, July 25, 2011 at 8:53am
ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ႕ရဲ႕ေဆာင္းနံနက္ခင္း။
သိပ္သည္းထူထပ္စြာက်ဆင္းေနတဲ့ ျမဴႏွင္းေတြေၾကာင့္ ျမင္ကြင္းကမသဲကဲြ။ ဟန္ခ်က္ညီညီထြက္ေပၚေနသည့္ ေျပးလႊားသံေတြနဲ႔အတူ အားမာန္အျပည့္ဟစ္ေၾကြးသံေတြက ေအးျမတဲ့ေဆာင္းနံနက္ခင္းကုိ ၀ပ္စင္းခယေစ၏။ ကုပ္ျပီးေကြးေနသူကုိ တက္ၾကြလန္းဆန္းေစ၏။
“ဘယ္..ညာ..ဘယ္..ညာ..ဘယ္..ညာ..ဘယ္”
“အမွတ္စဥ္.. အမွတ္စဥ္.. အမွတ္စဥ္..ဆုိ”
“တစ္.. ႏွစ္..သံုး..ေလး.. တစ္ႏွစ္သံုးေလး..”
“ျပည္သူ႔စစ္သား… ျပည္သူ႔စစ္သား… ျပည္သူ႔စစ္သား”
“ဘာလုပ္ေနလဲ…….. ေလ့က်င့္ေနတယ္။ ဘာလုပ္ဖုိ႔လဲ…. တုိက္ပဲြ၀င္ဖုိ႔။ ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ… ျပည္သူ႔အတြက္။ ဘာစိတ္ဓာတ္လဲ…(သံမဏိစိတ္ဓာတ္.. သံမဏိစိတ္ဓာတ္.. သံမဏိစိတ္ဓာတ္)” အားျပည့္မာန္ျပည့္ ဟစ္ေၾကြးရင္း ေရွ႔ေနာက္၀ဲယာ ဘယ္လုိၾကည့္ၾကည့္ ညီညာမႈအတိနဲ႔ ေျပးလာသူမ်ားက ေလ့က်င့္ေရး(၂)မွ ေနာင္တစ္ေခတ္၏ ေအာင္စစ္သည္မ်ားပင္။ ေအးစက္စက္ေဆာင္းနံနက္မွာ သက္တူရြယ္တူ လူငယ္ေတြ ေစာင္ျခံဳေကြးေနခ်ိန္၊ သူတုိ႔ေလးေတြက ခ်မ္းေအးမႈကုိအံတု ႏွင္းစုိစြတ္မႈကုိ ဂရုမမူ“ နုိင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ရန္ တပ္မေတာ္သားေကာင္း ျဖစ္ရမည္” ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ကုိရင္၀ယ္ပုိက္ရင္း အျပင္းအထန္ေလ့က်င့္ ၾကသည့္ျမင္ကြင္းက အားရေက်နပ္စရာ။ ယံုၾကည္ခ်က္၊ခံယူခ်က္ေၾကာင့္ ေတာက္ပရႊန္းလဲ့ေနတဲ့မ်က္၀န္း တညီ တညာတည္း လႈပ္ရွားေနတဲ့ဟန္၊ အားမာန္ျပည့္တဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕အသံေတြဟာ အရာရာကုိလႊမ္းျခံဳေနေပေတာ့၏။
“စစ္သားဆုိတဲ့ ကာကြယ္ေရးအမႈထမ္းေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ျမတ္နုိးတန္ဖုိးထားအပ္ေသာ အသက္၊ေသြး၊ ေခၽြးကုိ
ရင္းႏွီးေပးဆပ္ျပီး နုိင္ငံ့အေပၚက်ေရာက္လာမယ့္ အႏၱရာယ္ကုိဖယ္ရွင္းဖုိ႔နဲ႔ တုိင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ အသက္အုိးအိမ္၊စည္းစိမ္ေတြကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူေတြပါလား” ဆုိတဲ့အသိေၾကာင့္ ေလ့က်င့္မႈအ ေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ရေလေအာင္ က်န္းမာေရးအတြက္ ကုိယ္လက္လႈပ္ရွားသူေတြ၊ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအ တြက္ ေစာေစာစီးစီးထြက္လာတဲ့ ေခါင္းရြက္ေစ်းသည္ေတြအျပင္ စက္ဘီး၊ ဆုိကၠား၊ ျမင္းလွည္း၊ ဆုိင္ကယ္၊ ကား အစရွိတဲ့ အေႏွးယာဥ္၊ အျမန္ယာဥ္ေတြကလည္း အရွိန္ေလွ်ာ့၍တစ္မ်ဳိး လမ္းေဘးကပ္၍တစ္နည္း ရပ္ေပး၍တစ္ဖံု နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ကူညီပံ့ပုိးေပးၾက၏။ ဒါက… ေမာပမ္းမႈဒဏ္နဲ႔ က်န္းမာၾကံ့ခုိင္ေအာင္ PT( physical Training) ေလ့က်င့္ေနၾကတဲ့ စစ္သည္ေလာင္းနဲ႔ ျပည္သူတုိ႔ရဲ႕ အျပန္အလွန္နားလည္မႈျမင္ကြင္း။
ဘာဏုရာဇာ ရွင္ေနမင္းရဲ႕ ထြန္းလင္းေတာက္ပမႈနဲ႔အတူ ပူျပင္းခ်က္က ေျမျပင္ကုိေရအသြင္ဟု ထင္မွတ္မွားေလာက္ေအာင္ တံလွ်ပ္ေငြ႔မ်ားျဖင့္ တေျမ႔ေျမ႔ေလာင္ကၽြမ္းေနေစ၏။ တုိက္ခတ္လာသည့္ ေလအရွိန္ကလည္း ေအးျမမႈကုိမေဆာင္ ပုိ၍ပင္ပူေလာင္ေစ၏။ ေနပူကက်ဲက်ဲ ကြင္းေျမကေျပာင္ေျပာင္ နားခုိ ရာအရိပ္အာ၀ါသ မတ္ေစ့၀ုိင္းမွ်ပင္ အရိပ္မျမင္ရတဲ့ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းျပင္ထဲမွာေတာ့…
“၀ုန္း… ဂ်ိမ္း… ဒုိင္း..ဒုိင္း..ဒုိင္း.. ဒက္… ဒက္…ဒက္.. တက္…. က်ားးးး….”
“ေရွ႕ကုိက္ ၂၀၀ အလံနီ ရန္သူပစ္ေနတယ္… ဒီရန္သူကုိ ငါတုိ႔ အျပီးအပုိင္ ေခ်မႈန္းရမယ္၊ တပ္စိတ္(၁) ဘယ္၊ တပ္စိတ္(၂) ညာ၊ တပ္စိတ္(၃)ငါ့ေနာက္လုိက္။” ဆုိတဲ့ေခ်မႈန္းေရးအမိန္႔သံနဲ႔အတူ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ တာ၀န္ယူေျပးလႊားမႈက တကယ့္စစ္ပဲြၾကီးတစ္ခု သဏၭာန္အလား ထင္မွတ္မွားေစ၏။ ခႏၶာကိုယ္မွ ထြက္က်လာတဲ့ ေခၽြးေတြဟာ စစ္၀တ္တန္ဆာမ်ားကိုပင္ ရႊဲေနေစ၏။ ယမ္းခုိးကေ၀ေ၀ ဖံုအလိမ့္လိမ့္ကပ္ျငိမႈ ေၾကာင့္ ရုပ္သဏၭာန္မပီျပင္ေပမယ့္ မ်က္၀န္းအစံုက ေတာက္ပဆဲ။ ဒါကုိျမင္ရေတာ့ ရယ္ရမလုိ သနားရမလုိ ေ၀ခဲြမရျဖစ္ေစ၏။ သံမဏိစိတ္ဓာတ္ပုိင္ရွင္ေတြမုိ႔ ခံနုိင္ရည္ရွိတာထင္ပါရဲ႕။ ဒါက ေခ်မႈန္းေရးသင္ခန္းစာ ျမင္ကြင္း။
…………………………………………………………………………………………………………………………………………
“ဂၽြတ္.. ဂၽြတ္ .. ေ၀ါ….. ၀ုန္း” က်ယ္ေလာင္ျမည္ဟီးသံနဲ႔ တုန္ခါသြားမႈက အေဆာက္အဦးမ်ားကုိပင္ အဖ်ားခတ္လႈပ္ရမ္းသြားေလ၏။
“ဟ..ဟ.. ဘာသံလဲ.. ဘာျဖစ္တာလဲ.. ထြန္းေက်ာ္ ထြက္ၾကည့္စမ္း” ဆုိတဲ့ အဘအသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အေျပးအလႊား စူးစမ္းရွာေဖြၾကည့္ေတာ့ တပ္ရင္းမွဴးအိမ္နဲ႔ လံုျခံဳေရးကင္းစခန္း မလွမ္းမကမ္းမွာရွိတဲ့ ေညာင္ပင္ၾကီးလဲျပိဳေနတာ ေတြ႔ရ၏။
“စီအုိၾကီးခင္ဗ်ာ.. ေညာင္ပင္ၾကီးလဲသြားတာပါ၊ ကၽြန္ေတာ္သြားၾကည့္လုိက္ပါ့မယ္ အဘ” လုိ႔သတင္းပုိ႔ ေတာ့ “ေနအံုး.ေနအံုး ငါပါလုိက္မယ္” ဆုိျပီး ထြက္လာတာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လက္ေျဖာင့္တပ္စုက ရဲေဘာ္ေလး ေတြ တပ္ရင္းမွဴးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ျခံရံျပီး အခင္းျဖစ္ပြားရာဆီသုိ႔ ထြက္ခဲ့ၾက၏။ ကုိင္းတက္ေတြေ၀ေ၀ အရြက္ ေတြ တဖားဖား ၾကီးမားတဲ့ပင္စည္၊ ခုိင္မာတဲ့အျမစ္ေတြနဲ႔ ေစာေစာကထိေထာင္မတ္ေနတဲ့ ေညာင္ပင္ ၾကီးဟာ အခုေတာ့ ေျမျပင္မွာ တံုးလံုးၾကီး၀ပ္စင္းေနေလရဲ႕။ မုိးမရြာ ေလမတုိက္ဘဲ ဘာေၾကာင့္လဲသြားပါလိမ့္ဆိုျပီး စူးစမ္းရွာေဖြခ်ိန္။ “တရားခံေတြ႔ျပီ အဘေရ… ” “ဘယ္မွာလဲကြ..ေဟ.. ဘယ္မွာလဲ” ကၽြန္ေတာ္လည္း ေညာင္ ျမစ္ေတြၾကား ရြစိရြစိသြားေနတဲ့ သတၱ၀ါေလးကုိ ဖမ္းျပီးျပလုိက္တယ္။
“ေၾသာ္… လက္စသတ္ေတာ့ ျခစားတာကုိး.. ” လုိ႔မွတ္ခ်က္ေပးျပီး တစ္ဆက္တည္း “ကဲ..ကဲ ဒီေန႔ေတာ့ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး၊ မနက္ျဖန္(၈) နာရီမွာ အရာရွိ၊အရာခံ၊အၾကပ္၊စစ္သည္အားလံုး တာ၀န္မွအပ အကုန္လာခိုင္း၊ အိမ္ေထာင္သည္ရဲေမေတြလည္း က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕ယြင္းသူမွအပ အကုန္လာပေစ။ ဒါကုိ ဌာနခ်ဳပ္ခဲြမွဴးက အမိန္႔ထုတ္၊ တပ္ေရးနဲ႔ တပ္ေထာက္က ညွိျပီး မနက္ျဖန္ လုပ္အားေပးေတြ ေကၽြးဖုိ႔တစ္ခုခုစီစဥ္ ပါ။” ဆုိျပီးထြက္သြားေလေတာ့၏။ တပ္ရင္းမွဴးၾကီး၏ စိတ္ေနစိတ္ထားနဲ႔ သေဘာသဘာ၀ကုိ အလြတ္ရေနၾက တာမုိ႔ “အင္း.. မနက္ျဖန္ေတာ့ အဘ တစ္ခုခုေျပာဖုိ႔ရွိျပီ ထင္တယ္” လုိ႔ အားလံုးသေဘာေပါက္လုိက္ၾက၏။ တပ္ရင္းမွဴး ဆုိမွေတာ့ ဒီတပ္မွာ သူဘုရင္ေပါ့။ သူ႔ထက္ၾကီးတာဆုိလုိ႔ လဲသြားတဲ့ေညာင္ပင္ပဲရွိတာ။ ဘုရင့္ႏႈတ္ ဖ်ားက က်လာတဲ့အမိန္႔ကုိ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ညႊန္ၾကားလုိက္တာ အခ်ိန္ကေရွ႕ကုိ(၂)နာရီတုိးျပီး မနက္(၆)နာရီ ျဖစ္သြားပါေလေရာလား။
အစဥ္အလာအတုိင္း တန္းစီတန္းအပ္ျပီး တပ္ရင္းမွဴးရဲ႕ၾသ၀ါဒကိုခံယူၾကရတာေပါ့။ စီအုိၾကီးရဲ႕ၾသ၀ါဒက
“အရာရွိ၊ အရာခံ၊အၾကပ္၊စစ္သည္မ်ားနဲ႔ အိမ္ေထာင္သည္ရဲေမမ်ားအားလံုးနီးပါး စံုစံုညီညီလာၾကတကုိ ေတြ႔ရေတာ့ အဘႏွစ္ေထာင္းအားရမိတယ္။ အခုလုိအားလံုးကုိ လာခုိင္းတာ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွစ္ခုေၾကာင့္ ျဖစ္ တယ္။ နံပတ္(၁)က ညီညီညာညာနဲ႔ အင္တုိက္အားတုိက္ စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ အရာခပ္သိမ္း အလြယ္ တကူျပီးေျမာက္နုိင္တယ္ဆုိတာကုိ သိေစခ်င္တယ္။ နံပတ္(၂)က သင္ခန္းစာေကာင္းေလး ယူတတ္ေစခ်င္လုိ႔ ” ဟုေျပာျပီး ျခငယ္ေလးတစ္ေကာင္ကုိဖမ္းယူလုိက္၏။ “အခု အဘလက္ထဲမွာရွိတဲ့ အလြန္ေသးငယ္ျပီး နုနယ္တဲ့ ျခေကာင္ေလးေတြရဲ႕ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အစြမ္းအစက သူတုိ႔ထက္အဆရာေထာင္မက ၾကီးမားျပီး မုိးဒဏ္ ေလဒဏ္ ၾကံ့ၾကံ့ခံနုိင္ပါတယ္ဆုိတဲ့ ေညာင္ပင္ၾကီးရဲ႕ေအာက္ေျခအျမစ္ေတြကုိ ကုိက္၀ါးျဖတ္ေတာက္လုိက္ျခင္း ေၾကာင့္ ေျမျပင္ေပၚ ဘံုးဘံုးလဲသြားတာ ရဲေဘာ္တုိ႔ရဲေမတုုိ႔ျမင္ၾကရဲ႕လား..”
“ျမင္ပါတယ္ အဘ”
“ေအး.. ဒါက ခုျမင္ရတဲ့အေျခအေနျဖစ္တယ္၊ အျခားလက္လွမ္းမမီတဲ့ ေနရာေတြ ေဒသေတြမွာလည္း တန္ဖုိးရွိျပီး အသံုး၀င္တဲ့ အေဆာက္အဦးေတြ ဒီထက္မကၾကီးမားတဲ့အရာေတြ ျခစားျခင္းေၾကာင့္ သံုးစားမရ ေအာင္ပ်က္စီးယုိယြင္းမႈ တန္ဖုိးက်ဆင္းမႈေတြ ေျမာက္မ်ားစြာရွိပါတယ္။ ျခစားရင္ ခုိင္မာေတာင့္တင္းမႈရွိတဲ့ အရာေတြ ဆံုးရႈံးမႈျဖစ္ေစေၾကာင္းနားလည္ၾကပါ။ နုနယ္ေသးေကြးေပမယ့္ မ်ားစြာအႏၱရာယ္ေပးတတ္တဲ့အျပဳ အမူေတြေၾကာင့္ လူမႈအသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ အက်င့္စာရိတၱပ်က္ျပားမႈကုိ ျခစားတယ္ဆုိျပီး သံုးႏႈန္းေလ့ရွိတယ္။ အဘ ေျပာခ်င္တာက ျပင္ပလူမႈအသုိင္းအ၀ုိင္းမွာပဲျဖစ္ေစ၊ တုိ႔ရဲ႕စစ္ဘက္အဖဲြ႔အစည္းတြင္းမွာပဲျဖစ္ေစ “အက်င့္ ပ်က္မႈ” ဆုိတဲ့ျခေလးမစားေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းကာကြယ္တားဆီးၾကပါ။ ကုိယ္တုိင္လည္းျခစားသူမျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေစာင့္ထိန္းၾကပါ။ အထူးသျဖင့္ ျပည္သူေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ထိေတြ႔ေနရတဲ့ စစ္သည္မ်ားကလည္း သံမဏိ ေတြလုိက်စ္လစ္မာေက်ာျပီး ခုိင္ခံ့ေအာင္ေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့ မင္းတုိ႔ရဲ႕သံမဏိစိတ္ဓာတ္ေတြကုိ ျခမစားပါေစနဲ့ လုိ႔ေျပာျပီး နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္၏။
…………………………………………………………………………………………………………………………………………
သံမဏိစိတ္ဓာတ္ေတြကုိ ျခစားမွာစုိးတဲ့ အဘတစ္ေယာက္ဟာျဖင့္ ျမန္မာ့အသံ ဒု-ညႊန္မွဴး ဆုိတဲ့ရာထူး နဲ႔ အရပ္ဖက္ အရပ္ဘက္ေျပာင္းသြား ၾကာခဲ့ပါေပါ့လား။ နွစ္ေတြလေတြ အလီလီေျပာင္းတာနဲ႔ အမွ် ကၽြန္ေတာ္ လည္း ေနရာေတြ၊ေဒသေတြအစံု ေျပာင္းေရႊ႕တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း ေတြ႔ရျမင္ရၾကားရ ထိေတြ႔ဆက္ဆံရတဲ့ ၀န္းက်င္က လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ျခစားျခင္းခံရတဲ့ အရြယ္စံုသံမဏိမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။ စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီး စြာနဲ႔ ခံစားရင္း ေၾကေၾကကဲြကဲြ တမ္းတမိတာက-
“ကယ္ပါအံုး… သံမဏိတံုးေတြ ျခစားကုန္ျပီ အဘေရ..” ဟူ၍ပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
“ ၀န္ထမ္းအားလံုး ျခစားမႈဒဏ္က ကင္းေ၀းလြတ္ေျမာက္နုိင္ၾကပါေစ”
ေဇယ်ာ ( စစ္သည္ေဟာင္း)
သိပ္သည္းထူထပ္စြာက်ဆင္းေနတဲ့ ျမဴႏွင္းေတြေၾကာင့္ ျမင္ကြင္းကမသဲကဲြ။ ဟန္ခ်က္ညီညီထြက္ေပၚေနသည့္ ေျပးလႊားသံေတြနဲ႔အတူ အားမာန္အျပည့္ဟစ္ေၾကြးသံေတြက ေအးျမတဲ့ေဆာင္းနံနက္ခင္းကုိ ၀ပ္စင္းခယေစ၏။ ကုပ္ျပီးေကြးေနသူကုိ တက္ၾကြလန္းဆန္းေစ၏။
“ဘယ္..ညာ..ဘယ္..ညာ..ဘယ္..ညာ..ဘယ္”
“အမွတ္စဥ္.. အမွတ္စဥ္.. အမွတ္စဥ္..ဆုိ”
“တစ္.. ႏွစ္..သံုး..ေလး.. တစ္ႏွစ္သံုးေလး..”
“ျပည္သူ႔စစ္သား… ျပည္သူ႔စစ္သား… ျပည္သူ႔စစ္သား”
“ဘာလုပ္ေနလဲ…….. ေလ့က်င့္ေနတယ္။ ဘာလုပ္ဖုိ႔လဲ…. တုိက္ပဲြ၀င္ဖုိ႔။ ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ… ျပည္သူ႔အတြက္။ ဘာစိတ္ဓာတ္လဲ…(သံမဏိစိတ္ဓာတ္.. သံမဏိစိတ္ဓာတ္.. သံမဏိစိတ္ဓာတ္)” အားျပည့္မာန္ျပည့္ ဟစ္ေၾကြးရင္း ေရွ႔ေနာက္၀ဲယာ ဘယ္လုိၾကည့္ၾကည့္ ညီညာမႈအတိနဲ႔ ေျပးလာသူမ်ားက ေလ့က်င့္ေရး(၂)မွ ေနာင္တစ္ေခတ္၏ ေအာင္စစ္သည္မ်ားပင္။ ေအးစက္စက္ေဆာင္းနံနက္မွာ သက္တူရြယ္တူ လူငယ္ေတြ ေစာင္ျခံဳေကြးေနခ်ိန္၊ သူတုိ႔ေလးေတြက ခ်မ္းေအးမႈကုိအံတု ႏွင္းစုိစြတ္မႈကုိ ဂရုမမူ“ နုိင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ရန္ တပ္မေတာ္သားေကာင္း ျဖစ္ရမည္” ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ကုိရင္၀ယ္ပုိက္ရင္း အျပင္းအထန္ေလ့က်င့္ ၾကသည့္ျမင္ကြင္းက အားရေက်နပ္စရာ။ ယံုၾကည္ခ်က္၊ခံယူခ်က္ေၾကာင့္ ေတာက္ပရႊန္းလဲ့ေနတဲ့မ်က္၀န္း တညီ တညာတည္း လႈပ္ရွားေနတဲ့ဟန္၊ အားမာန္ျပည့္တဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕အသံေတြဟာ အရာရာကုိလႊမ္းျခံဳေနေပေတာ့၏။
“စစ္သားဆုိတဲ့ ကာကြယ္ေရးအမႈထမ္းေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ျမတ္နုိးတန္ဖုိးထားအပ္ေသာ အသက္၊ေသြး၊ ေခၽြးကုိ
ရင္းႏွီးေပးဆပ္ျပီး နုိင္ငံ့အေပၚက်ေရာက္လာမယ့္ အႏၱရာယ္ကုိဖယ္ရွင္းဖုိ႔နဲ႔ တုိင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ အသက္အုိးအိမ္၊စည္းစိမ္ေတြကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူေတြပါလား” ဆုိတဲ့အသိေၾကာင့္ ေလ့က်င့္မႈအ ေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ရေလေအာင္ က်န္းမာေရးအတြက္ ကုိယ္လက္လႈပ္ရွားသူေတြ၊ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအ တြက္ ေစာေစာစီးစီးထြက္လာတဲ့ ေခါင္းရြက္ေစ်းသည္ေတြအျပင္ စက္ဘီး၊ ဆုိကၠား၊ ျမင္းလွည္း၊ ဆုိင္ကယ္၊ ကား အစရွိတဲ့ အေႏွးယာဥ္၊ အျမန္ယာဥ္ေတြကလည္း အရွိန္ေလွ်ာ့၍တစ္မ်ဳိး လမ္းေဘးကပ္၍တစ္နည္း ရပ္ေပး၍တစ္ဖံု နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ကူညီပံ့ပုိးေပးၾက၏။ ဒါက… ေမာပမ္းမႈဒဏ္နဲ႔ က်န္းမာၾကံ့ခုိင္ေအာင္ PT( physical Training) ေလ့က်င့္ေနၾကတဲ့ စစ္သည္ေလာင္းနဲ႔ ျပည္သူတုိ႔ရဲ႕ အျပန္အလွန္နားလည္မႈျမင္ကြင္း။
ဘာဏုရာဇာ ရွင္ေနမင္းရဲ႕ ထြန္းလင္းေတာက္ပမႈနဲ႔အတူ ပူျပင္းခ်က္က ေျမျပင္ကုိေရအသြင္ဟု ထင္မွတ္မွားေလာက္ေအာင္ တံလွ်ပ္ေငြ႔မ်ားျဖင့္ တေျမ႔ေျမ႔ေလာင္ကၽြမ္းေနေစ၏။ တုိက္ခတ္လာသည့္ ေလအရွိန္ကလည္း ေအးျမမႈကုိမေဆာင္ ပုိ၍ပင္ပူေလာင္ေစ၏။ ေနပူကက်ဲက်ဲ ကြင္းေျမကေျပာင္ေျပာင္ နားခုိ ရာအရိပ္အာ၀ါသ မတ္ေစ့၀ုိင္းမွ်ပင္ အရိပ္မျမင္ရတဲ့ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းျပင္ထဲမွာေတာ့…
“၀ုန္း… ဂ်ိမ္း… ဒုိင္း..ဒုိင္း..ဒုိင္း.. ဒက္… ဒက္…ဒက္.. တက္…. က်ားးးး….”
“ေရွ႕ကုိက္ ၂၀၀ အလံနီ ရန္သူပစ္ေနတယ္… ဒီရန္သူကုိ ငါတုိ႔ အျပီးအပုိင္ ေခ်မႈန္းရမယ္၊ တပ္စိတ္(၁) ဘယ္၊ တပ္စိတ္(၂) ညာ၊ တပ္စိတ္(၃)ငါ့ေနာက္လုိက္။” ဆုိတဲ့ေခ်မႈန္းေရးအမိန္႔သံနဲ႔အတူ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ တာ၀န္ယူေျပးလႊားမႈက တကယ့္စစ္ပဲြၾကီးတစ္ခု သဏၭာန္အလား ထင္မွတ္မွားေစ၏။ ခႏၶာကိုယ္မွ ထြက္က်လာတဲ့ ေခၽြးေတြဟာ စစ္၀တ္တန္ဆာမ်ားကိုပင္ ရႊဲေနေစ၏။ ယမ္းခုိးကေ၀ေ၀ ဖံုအလိမ့္လိမ့္ကပ္ျငိမႈ ေၾကာင့္ ရုပ္သဏၭာန္မပီျပင္ေပမယ့္ မ်က္၀န္းအစံုက ေတာက္ပဆဲ။ ဒါကုိျမင္ရေတာ့ ရယ္ရမလုိ သနားရမလုိ ေ၀ခဲြမရျဖစ္ေစ၏။ သံမဏိစိတ္ဓာတ္ပုိင္ရွင္ေတြမုိ႔ ခံနုိင္ရည္ရွိတာထင္ပါရဲ႕။ ဒါက ေခ်မႈန္းေရးသင္ခန္းစာ ျမင္ကြင္း။
…………………………………………………………………………………………………………………………………………
“ဂၽြတ္.. ဂၽြတ္ .. ေ၀ါ….. ၀ုန္း” က်ယ္ေလာင္ျမည္ဟီးသံနဲ႔ တုန္ခါသြားမႈက အေဆာက္အဦးမ်ားကုိပင္ အဖ်ားခတ္လႈပ္ရမ္းသြားေလ၏။
“ဟ..ဟ.. ဘာသံလဲ.. ဘာျဖစ္တာလဲ.. ထြန္းေက်ာ္ ထြက္ၾကည့္စမ္း” ဆုိတဲ့ အဘအသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အေျပးအလႊား စူးစမ္းရွာေဖြၾကည့္ေတာ့ တပ္ရင္းမွဴးအိမ္နဲ႔ လံုျခံဳေရးကင္းစခန္း မလွမ္းမကမ္းမွာရွိတဲ့ ေညာင္ပင္ၾကီးလဲျပိဳေနတာ ေတြ႔ရ၏။
“စီအုိၾကီးခင္ဗ်ာ.. ေညာင္ပင္ၾကီးလဲသြားတာပါ၊ ကၽြန္ေတာ္သြားၾကည့္လုိက္ပါ့မယ္ အဘ” လုိ႔သတင္းပုိ႔ ေတာ့ “ေနအံုး.ေနအံုး ငါပါလုိက္မယ္” ဆုိျပီး ထြက္လာတာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လက္ေျဖာင့္တပ္စုက ရဲေဘာ္ေလး ေတြ တပ္ရင္းမွဴးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ျခံရံျပီး အခင္းျဖစ္ပြားရာဆီသုိ႔ ထြက္ခဲ့ၾက၏။ ကုိင္းတက္ေတြေ၀ေ၀ အရြက္ ေတြ တဖားဖား ၾကီးမားတဲ့ပင္စည္၊ ခုိင္မာတဲ့အျမစ္ေတြနဲ႔ ေစာေစာကထိေထာင္မတ္ေနတဲ့ ေညာင္ပင္ ၾကီးဟာ အခုေတာ့ ေျမျပင္မွာ တံုးလံုးၾကီး၀ပ္စင္းေနေလရဲ႕။ မုိးမရြာ ေလမတုိက္ဘဲ ဘာေၾကာင့္လဲသြားပါလိမ့္ဆိုျပီး စူးစမ္းရွာေဖြခ်ိန္။ “တရားခံေတြ႔ျပီ အဘေရ… ” “ဘယ္မွာလဲကြ..ေဟ.. ဘယ္မွာလဲ” ကၽြန္ေတာ္လည္း ေညာင္ ျမစ္ေတြၾကား ရြစိရြစိသြားေနတဲ့ သတၱ၀ါေလးကုိ ဖမ္းျပီးျပလုိက္တယ္။
“ေၾသာ္… လက္စသတ္ေတာ့ ျခစားတာကုိး.. ” လုိ႔မွတ္ခ်က္ေပးျပီး တစ္ဆက္တည္း “ကဲ..ကဲ ဒီေန႔ေတာ့ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး၊ မနက္ျဖန္(၈) နာရီမွာ အရာရွိ၊အရာခံ၊အၾကပ္၊စစ္သည္အားလံုး တာ၀န္မွအပ အကုန္လာခိုင္း၊ အိမ္ေထာင္သည္ရဲေမေတြလည္း က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕ယြင္းသူမွအပ အကုန္လာပေစ။ ဒါကုိ ဌာနခ်ဳပ္ခဲြမွဴးက အမိန္႔ထုတ္၊ တပ္ေရးနဲ႔ တပ္ေထာက္က ညွိျပီး မနက္ျဖန္ လုပ္အားေပးေတြ ေကၽြးဖုိ႔တစ္ခုခုစီစဥ္ ပါ။” ဆုိျပီးထြက္သြားေလေတာ့၏။ တပ္ရင္းမွဴးၾကီး၏ စိတ္ေနစိတ္ထားနဲ႔ သေဘာသဘာ၀ကုိ အလြတ္ရေနၾက တာမုိ႔ “အင္း.. မနက္ျဖန္ေတာ့ အဘ တစ္ခုခုေျပာဖုိ႔ရွိျပီ ထင္တယ္” လုိ႔ အားလံုးသေဘာေပါက္လုိက္ၾက၏။ တပ္ရင္းမွဴး ဆုိမွေတာ့ ဒီတပ္မွာ သူဘုရင္ေပါ့။ သူ႔ထက္ၾကီးတာဆုိလုိ႔ လဲသြားတဲ့ေညာင္ပင္ပဲရွိတာ။ ဘုရင့္ႏႈတ္ ဖ်ားက က်လာတဲ့အမိန္႔ကုိ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ညႊန္ၾကားလုိက္တာ အခ်ိန္ကေရွ႕ကုိ(၂)နာရီတုိးျပီး မနက္(၆)နာရီ ျဖစ္သြားပါေလေရာလား။
အစဥ္အလာအတုိင္း တန္းစီတန္းအပ္ျပီး တပ္ရင္းမွဴးရဲ႕ၾသ၀ါဒကိုခံယူၾကရတာေပါ့။ စီအုိၾကီးရဲ႕ၾသ၀ါဒက
“အရာရွိ၊ အရာခံ၊အၾကပ္၊စစ္သည္မ်ားနဲ႔ အိမ္ေထာင္သည္ရဲေမမ်ားအားလံုးနီးပါး စံုစံုညီညီလာၾကတကုိ ေတြ႔ရေတာ့ အဘႏွစ္ေထာင္းအားရမိတယ္။ အခုလုိအားလံုးကုိ လာခုိင္းတာ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွစ္ခုေၾကာင့္ ျဖစ္ တယ္။ နံပတ္(၁)က ညီညီညာညာနဲ႔ အင္တုိက္အားတုိက္ စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ အရာခပ္သိမ္း အလြယ္ တကူျပီးေျမာက္နုိင္တယ္ဆုိတာကုိ သိေစခ်င္တယ္။ နံပတ္(၂)က သင္ခန္းစာေကာင္းေလး ယူတတ္ေစခ်င္လုိ႔ ” ဟုေျပာျပီး ျခငယ္ေလးတစ္ေကာင္ကုိဖမ္းယူလုိက္၏။ “အခု အဘလက္ထဲမွာရွိတဲ့ အလြန္ေသးငယ္ျပီး နုနယ္တဲ့ ျခေကာင္ေလးေတြရဲ႕ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အစြမ္းအစက သူတုိ႔ထက္အဆရာေထာင္မက ၾကီးမားျပီး မုိးဒဏ္ ေလဒဏ္ ၾကံ့ၾကံ့ခံနုိင္ပါတယ္ဆုိတဲ့ ေညာင္ပင္ၾကီးရဲ႕ေအာက္ေျခအျမစ္ေတြကုိ ကုိက္၀ါးျဖတ္ေတာက္လုိက္ျခင္း ေၾကာင့္ ေျမျပင္ေပၚ ဘံုးဘံုးလဲသြားတာ ရဲေဘာ္တုိ႔ရဲေမတုုိ႔ျမင္ၾကရဲ႕လား..”
“ျမင္ပါတယ္ အဘ”
“ေအး.. ဒါက ခုျမင္ရတဲ့အေျခအေနျဖစ္တယ္၊ အျခားလက္လွမ္းမမီတဲ့ ေနရာေတြ ေဒသေတြမွာလည္း တန္ဖုိးရွိျပီး အသံုး၀င္တဲ့ အေဆာက္အဦးေတြ ဒီထက္မကၾကီးမားတဲ့အရာေတြ ျခစားျခင္းေၾကာင့္ သံုးစားမရ ေအာင္ပ်က္စီးယုိယြင္းမႈ တန္ဖုိးက်ဆင္းမႈေတြ ေျမာက္မ်ားစြာရွိပါတယ္။ ျခစားရင္ ခုိင္မာေတာင့္တင္းမႈရွိတဲ့ အရာေတြ ဆံုးရႈံးမႈျဖစ္ေစေၾကာင္းနားလည္ၾကပါ။ နုနယ္ေသးေကြးေပမယ့္ မ်ားစြာအႏၱရာယ္ေပးတတ္တဲ့အျပဳ အမူေတြေၾကာင့္ လူမႈအသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ အက်င့္စာရိတၱပ်က္ျပားမႈကုိ ျခစားတယ္ဆုိျပီး သံုးႏႈန္းေလ့ရွိတယ္။ အဘ ေျပာခ်င္တာက ျပင္ပလူမႈအသုိင္းအ၀ုိင္းမွာပဲျဖစ္ေစ၊ တုိ႔ရဲ႕စစ္ဘက္အဖဲြ႔အစည္းတြင္းမွာပဲျဖစ္ေစ “အက်င့္ ပ်က္မႈ” ဆုိတဲ့ျခေလးမစားေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းကာကြယ္တားဆီးၾကပါ။ ကုိယ္တုိင္လည္းျခစားသူမျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေစာင့္ထိန္းၾကပါ။ အထူးသျဖင့္ ျပည္သူေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ထိေတြ႔ေနရတဲ့ စစ္သည္မ်ားကလည္း သံမဏိ ေတြလုိက်စ္လစ္မာေက်ာျပီး ခုိင္ခံ့ေအာင္ေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့ မင္းတုိ႔ရဲ႕သံမဏိစိတ္ဓာတ္ေတြကုိ ျခမစားပါေစနဲ့ လုိ႔ေျပာျပီး နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္၏။
…………………………………………………………………………………………………………………………………………
သံမဏိစိတ္ဓာတ္ေတြကုိ ျခစားမွာစုိးတဲ့ အဘတစ္ေယာက္ဟာျဖင့္ ျမန္မာ့အသံ ဒု-ညႊန္မွဴး ဆုိတဲ့ရာထူး နဲ႔ အရပ္ဖက္ အရပ္ဘက္ေျပာင္းသြား ၾကာခဲ့ပါေပါ့လား။ နွစ္ေတြလေတြ အလီလီေျပာင္းတာနဲ႔ အမွ် ကၽြန္ေတာ္ လည္း ေနရာေတြ၊ေဒသေတြအစံု ေျပာင္းေရႊ႕တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း ေတြ႔ရျမင္ရၾကားရ ထိေတြ႔ဆက္ဆံရတဲ့ ၀န္းက်င္က လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ျခစားျခင္းခံရတဲ့ အရြယ္စံုသံမဏိမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။ စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီး စြာနဲ႔ ခံစားရင္း ေၾကေၾကကဲြကဲြ တမ္းတမိတာက-
“ကယ္ပါအံုး… သံမဏိတံုးေတြ ျခစားကုန္ျပီ အဘေရ..” ဟူ၍ပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
“ ၀န္ထမ္းအားလံုး ျခစားမႈဒဏ္က ကင္းေ၀းလြတ္ေျမာက္နုိင္ၾကပါေစ”
ေဇယ်ာ ( စစ္သည္ေဟာင္း)
No comments:
Post a Comment