ကၽြန္ေတာ္တုိ. ပန္းရံအလုပ္သမားတန္းလ်ားကကားလမ္းနဲ့.နီးတယ္ေလ...
ဒါေၾကာင့္လဲညစဥ္အိပ္ေရးမ၀တဲ့ဒဏ္လဲခံေနရတာေပါ့ဗ်ာ.
.ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့
ထုိင္းရဲေတြကညဘက္ေတြမွာ၀င္ဖမ္းတတ္တယ္ေလ..ကၽြန္ေတာ္တုိ.ပန္းရံဆုိက္မွာကျမန္မာအလုပ္သမား၁၂
ေယာက္ရွိတဲ့ထဲမွာမွ တစ္ေယာက္မွ အလုပ္သမားလက္မွတ္(ဘတ္)မရွိတာကလဲထုိင္းရဲေတြရဲ.
မ်က္စိက်ျခင္းခံေနရတာေပါ့ဗ်ာ..ဒီလုိနဲ.ေပါ့ေလ
ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာနိဳးေတာ့ နံနက္ ၆း၃၀ ေလာက္မွာေပါ့..မ်က္နာသစ္ ထမင္းခ်က္ဟင္းခ်က္ေပါ့ဗ်ာ..ဟင္းခ်က္တယ္ဆုိလုိ. ေထြေထြထူးထူးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး တစ္ကုိယ္ေရတစ္ကာယသမားဆုိေတာ့ လဲလြယ္လြယ္ကူကူ ၾကက္ဥ (၂)လံုးကုိထမင္းအုိးထဲထည့္လုိက္တာပါပဲ ျပီးတာနဲ. အလုပ္အ၀တ္အစားလဲ နံနနက္စာ စူပါေကာ္ဖီမစ္ေလးေသာက္ ေဆးလိပ္ေလးဖြာျပီး အလုပ္ထဲကသံေခ်ာင္းေခါက္သံကုိနားစြင့္ေနတာေပါ့
၇း၃၀ မွာစတင္ျပီးလွဳပ္ရွားၾကပါျပီ အိမ္သာသြားသူ ေကာင္းမေလးမ်ားနဲ.ဖုန္းေျပာရင္းနွဳတ္ဆက္ေနသူ..တီဗီၾကည့္သူ ကၾကည့္ေပါ့ေလ...
၈း၀၀ နာရီထုိးတာနဲ. အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္(ထုိင္းလူမ်ိဳး) ဘြန္ခ်ိဳ ကသံေခ်ာင္းေခါက္ပါေတာ့တယ္...
ဒီလုိနဲ.ပဲ..ပန္းရံလက္သံုးကိရိယာေလးေတြကုိ စတုိကေနထုတ္ျပီးအလုပ္၀င္ၾကျပီေပါ့ဗ်ာ..သံခ်ီသံေကြး
လုပ္တဲ့သူလုပ္ အုတ္သယ္သူကသယ္...ေျမတူးတဲ့သူကတူးေပါ့ ..ခုမွ စေဆာက္တယ္ဆုိေတာ့အၾကမ္းကေနစတာေပါ့ဗ်ာ..နံနက္ထဲကပူတဲ့ေနကလဲ ေခၽႊးေတြကလဲ တစ္ကုိယ္လံုးရႊဲစုိေနၾကတာေပါ့..ဒီလုိနဲ.ပဲ ေန.လည္ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ျပီေပါ့..ငါးလာေရာင္းတဲ့
ထုိင္းလင္မယားဆီကေန ကၽြန္ေတာ္ငါးဒန္အေကာင္းၾကီး၀ယ္လုိက္တယ္ေလ..ေကာင္းေကာင္းခ်က္စားမယ္ေပါ့ဗ်ာ..ဒီလုိနဲမနက္က
ျပဳတ္ခဲ့ၾကက္ဥကုိ ဆီ ဆားအခ်ိဳမွဳန္. ၾကက္သြန္နဲ.သုတ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ.စုေပါင္းျပီးအျမန္စားလုိက္တယ္..ျပီးေတာ့မွ ၀ယ္ထားတဲ့ငါးဒန္ ကုိ ခုတ္ထစ္ျပီး ဟင္းေကာင္းတစ္ခြက္ဖန္တီးလုိက္တာေပါ့ဗ်ာ..အားလံုးျပီးေတာ့ ေန.လည္ ၁း၀၀ ထုိးေတာ့မယ္
အလုပ္ျပန္၀င္ရေတာ့မယ္ေလ.. အလုပ္၀င္ေတာ့ ကုိသီဟနဲ. ေက်ာ္သူဆုိတဲ့
သူငယ္ခ်င္းအရင္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ တုိက္မွာ ေဆးသုတ္ရမယ္လုိေျပာလာတယ္..အလုပ္ခဲြၾကတာေပါ့.က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ ဆက္ျပီး ေဆာက္လုပ္ေရးအကြက္ထဲမွာပဲ သံခ်ီသံေကြးေပါ့ဗ်ာ
ေမာ္လျမိဳင္သား ဆန္းမင္း ပဲခူးသားသက္နိဳင္ေနာက္ေတာ့၀င္းသူေအာင္ စတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့...
ဒီလုိနဲ.အလုပ္၀င္ျပီးေန.လည္ ၂း၃၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ သာမန္ကားတစ္စီးနဲ.ထုိင္းလူမ်ိဳး ၆ ေယာက္ေရာက္လာတယ္ေလ ကားေပၚမွာေတာ့ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္အရြယ္ ကုိယ္၀န္ေဆာင္အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးနဲ. အသက္ ၄ နွစ္သာရွိေသးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ပါလားတယ္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ..ပထမေတာ့ဘာမွန္မသိေသးပါဘူး..
အဲဒီထဲကတစ္ေယာက္က ဗမာရွိလားလုိ. ေမးေတာ့မွ ပုလိပ္(ထုိင္းရဲ)မွန္သိသြားေတာ့တာေပါ့..ထုိင္းစကားလဲဟုတ္တိပါတ္တိနားမလည္..ေတာ့ပုိဆုိးတာေပါ့ဗ်ာ..
သူေဌးကလဲမ၇ွိဘူးေလ..ထုိင္းလူ၀င္မွဳ.ၾကီးၾကပ္ေရးက လာဖမ္းတာဆုိေတာ့သူေဌးေတြလဲေၾကာက္ၾကျပီေပါ့..ဒီလုိနဲ. ၀င္းသူေအာင္ကေန စေျပးေတာ့တာပဲ နီးတဲ.ေတာအုပ္ထဲကုိေျပးတာမ်ားဗ်ာ..ဖေနာင့္နဲ.ေနာက္စိတစ္သားထဲပါပဲ..ေနာက္ေတာ့က်န္တဲ့သူေတြလဲေျပး
ကုန္ေတာ့တာေပါ့..ထုိင္းရဲေတြက အမ္ ၁၆ ေသနတ္ေတြနဲ.ဗ် မေျပးနဲ.ရပ္ ပစ္လုိက္မယ္ ဆုိျပီးေျပာတာေတာင္ ဂရုမစုိက္ေတာ့ဘူးဗ်..ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေမာ္လျမိဳင္သား ဆန္းမင္း ပဲက်န္ေတာ့တာေပါ့..သူကေတာ့ သူ.ပံုက ထုိင္းနဲ. ဆင္တယ္ဆုိျပီး အျမဲေျပာေနတတ္သူေပါ့..သူကေတာ့မေျပဘူး..ပံုမွန္ပဲေနတယ္..ထုိင္းရဲကလဲ တစ္ေယာက္ျခင္းလုိက္ေမးေတာ့ သူလိမ္မရေတာ့ဘူးေလ..ဗမာ ဆုိေတာ့ လက္ထိပ္ခတ္မယ္ဆုိျပီး လက္ထိပ္အထုတ္မွာ ေျပးေတာ့တာပဲဗ်ာ.....ထုိင္းမွာကေတာ့ ျမန္မာအလုပ္သမားအမ်ားစုက ဖုန္းရွိၾကတယ္ေလ..ဒီေတာ့ ေတာထဲေရာက္ေနတဲ့သူတုိ.က ေဆးသုတ္ေနတဲ့သူေတြကုိ
လွမ္းအေၾကာင္းၾကားတာေပါ့ဗ်ာ..ဒီလုိနဲ. ညေရာက္လာျပီဗ်...ထုိင္းရဲေတြက ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆုိးသြားၾကတယ္ေျပာတာပဲ..
လက္မတင္ေလးလြတ္သြားလုိ.ေလ...ေနာက္ျပီး သူေဌးေတြဆီသြားျပီးျပႆာနာရွာေတာ့တာေပါ့....
အဲလုိနဲ.ပဲ..သူေဌး က အားလံုးကုိ သူပုိင္အိမ္အလြတ္တစ္လံုးထဲမွာ ထည့္ျပီးဖြက္ထားေတာ့တာေပါ့..
၃ ရက္တိတိပါပဲ ..ထုိင္းရဲေတြကလဲ မမိမခ်င္းျပန္မဲ.သေဘာမရွိေတာ့ဘူးေလ..အဲဒါနဲ.ပဲ..သူေဌးကေရာက္လာတယ္.
.မင္းတုိ.ဒီမွာေနလုိ.လံုး၀မရေတာ့ဘုူးေပါ့ေလ..ဒီညပဲမင္းတုိ.ကုိတျခားပုိ.မွရမယ္ေျပာလာတယ္..
ဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ၀ုိင္းျပီးစဥ္းစားၾကျပီေလ..ဘယ္လုိလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲေပါ့ဗ်ာ..ဒီလုိနဲ....
အေျဖကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ.ေနတဲ့ေနရာနဲ.မလွမ္းမကမ္း မွာရွိတဲ့ ကဘီျမိဳ.က၀က္ျခံေပါ့အဲဒီကုိသြားဖုိ.
ဆံုးျဖတ္လုိက္ၾကတယ္..အံဲဒီမွာအလုပ္လုပ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆီကုိလဲဖုန္းဆက္ျပီးေျပာျပထားျပီးျပီဆုိေတာ့
အဆင္ေျပျပီေပါ့...ဒီလုိနဲ. သူေဌးရဲ.ကားနဲ.ပဲၾကပ္ၾကပ္ေလးထုိင္ျပီးသြားၾကတာေပါ့ဗ်ာ..လမ္းတစ္၀က္ေလာက္ေရာက္မွ.
.အစီအစဥ္ကေျပာင္းသြားျပန္တယ္ဗ်ိဳ. ..ကဘီကသူငယ္ခ်င္းကဖုန္းဆက္လာတယ္..မင္းတုိ.ကုိ ၀က္ျခံသူ
ေဌးကလက္မခံဘူးတဲ့ဗ်ာ..အဲဒီမွာ အားလံုး ဒုကၡေရာက္ျပီ ျပန္လုိ.လဲမျဖစ္သြားစရာလဲမရွိ..ဒီလုိနဲ.ပဲ ကၽြန္ေတာ္ကဆံုးျဖတ္ခ်က္အသစ္ျပန္ခ်ရျပီေလ..တုိ.ေတြအားလံုး ဖန္ငျမိဳ.ထဲမွာဘယ္သူမွမရွိတဲ့
ပန္းရံဆုိဒ္အေဟာင္းရွိတယ္ အံဲဒီကုိသြားျပီးေရွာင္ေနၾကမယ္ေပါ့..ဒီလုိနဲ.ပဲ သူေဌးကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ.ကုိ ဖန္င ျမိဳ.ထဲက ေနရာကုိပုိ.ေပးပါေပါ့..သူေဌးကလဲပုိ.ေပးပါတယ္..ဒီလုိနဲ. လူသူမရွိတဲ့ပန္ရံဆုိဒ္အေဟာင္းၾကီးထဲကုိ ေရာက္ရျပီေပါ့ဗ်ာ...ထုိင္းရဲ ဖမ္းမဲ့ဒုကၡကလြတ္ေပမဲ့..စားစရာမရွိ ေရမရွိတဲ့ ေနရာမွာ အျပင္ေတာင္မထြက္ရဲတဲ့ကၽြန္ေတာ္တုိ.သူငယ္ခ်င္းတစ္သုိက္ ..သက္ျပင္းေတြကုိယ္စီနဲ. အိပ္စက္ခြင္.ရရွိခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္ဗ်ာ....ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့မအိပ္နိဳင္ေသးဘူးဗ်..ဒီျမိဳ.မွာကၽြန္ေတာ္
ကူညီေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ကုိေဇာ္ဆုိတာရွိေနတယ္ေလ..ဒီေတာ့သူ.ဆီဖုန္းဆက္ျပီးေခၚရေတာ့တာေပါ့..
သူကမွတဆင့္ ေရ တုိ.မုန့္တုိ. ေဆးလိပ္ တုိ. ၀ယ္ခုိင္းရတာေပါ့..ေနာက္ေတာ့ သူကေနမွတဆင့္
အလုပ္ရေတာ့ ပုလိပ္(ထုိင္းရဲ)ေရွာင္ေနရတဲ့ကာလေလးမွာ စား၀တ္ေနေရး အဆင္ေျပသြားပါေတာ့တယ္ဗ်ာ
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ..ကၽြန္ေတာ္တုိ.ကုိ ထိထိေရာက္ေရာက္ဆက္သြယ္ေပးခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းေလးကလဲ
အားကုန္ျပီးပိတ္က်သြားပါေလေတာ့တယ္ခင္ဗ်ာ.....
အားလံုးဆင္းရဲဒုကၡ ကင္းနိဳင္ၾကပါေစ
ေ၀မင္း
No comments:
Post a Comment